Droga Pani,

proszę się nie martwić, opisane zachowanie jest częstym dla dzieci w tym wieku i jest ono bardzo rozwojowe. Córka zaczyna stanowić o sobie, a przy kim najlepiej okazać bunt i zalążki niezależności? Oczywiście przy osobach, na których jej najbardziej zależy, które najbardziej oczekują miłego zachowania:-) Dobrym sposobem jest to, co Pani do tej pory robi, a mianowicie mówienie, że to boli i że nie chce Pani aby córka tak się zachowywała. Zupełne lekceważenie nie jest wskazane. Można także wskazywać córce pożądane zachowania: ręce trzymamy przy sobie (zamiast: nie bij mnie), zęby służą do jedzenia itp. Warto odzwierciedlić słowami zachowanie córki i je nazwać (widzę że mnie gryziesz, że krzyczysz - to się nazywa złość), a potem dodać, że poświęci Pani córce czas gdy Ta się uspokoi. Następnie odebrać uwagę dziecku, tzn. nie zwracać uwagi na to co robi (płacz, krzyk itp.). Jeśli będzie Pani konsekwentna, zachowanie zacznie pomału ulegać zmianie In plus. Córka zrozumie także, że jej emocje nie są Pani obojętne, ale że nie akceptuje Pani gryzienia, bicia itp. Proszę pamiętać, że komunikaty do córki muszą być krótkie i konkretne w chwili złości. Rozmawianie, przemawianie do rozsądku, moralizowanie, zawstydzanie zwykle nie pomagają, a jedynie mogą pogorszyć sytuację. Czasem warto przeczekać złość i porozmawiać dopiero, gdy napięcie zostanie rozładowane.

Pozdrawiam ciepło i życzę wytrwałości
Dorota Kalinowska