Witam,

chciałam przedstawić problem, który zaczął mocno wpływać na funkcjonowanie całej naszej rodziny. Od czasu porodu u syna zauważyłam dziwne zachowanie, wymagał ciągłej mojej obecności. W pozycji leżącej, np. podczas spacerów w wózku, bardzo płakał, napinał całe ciało. Podróże autem były istna walką o to, by się wyciszył i uspokoił. Byliśmy pod kontrolą neurologa. Po drugim obowiązkowym szczepieniu syn dwukrotnie dostał podczas karmienia drgawek kończyn. Przeprowadzono badania, które wykluczyły padaczkę. Jednak jego sen do około 1,6 miesięcy był bardzo płytki i niespokojny. Syn ładnie mówi, powtarza nowe słowa i formułuje zdania.

Potrafi przez przeszło godzinę układać różne puzzle, nawet 60-elementowe. Rozpoznaje kolory, nawiązuje kontakt wzrokowy. Problem stanowią napady złości, wpada wtedy w szał. Na przykład, gdy wychodzę do pracy, zaczyna płakać, później krzyczy, ciągnie mnie, zaczyna rzucać się na ziemię. Nie docierają do niego słowa, nie reaguje na nikogo. Uderza inne osoby w najbliższym otoczeniu, wygina się. Ostatnio te ataki zdarzają się prawie codziennie. Babcia, która się nim opiekuje, jest przerażona, bo ostatni napad złości trwał przeszło 1,5 godziny. Gdy atak się kończy, syn jest zmęczony, sam wyciera oczy i się np. przytula i nie wie, czemu tak robił. Na co dzień jest bardzo pogodny i uśmiechnięty. Proszę o pomoc, bo nie wiem czy szukać pomocy dalej, czy martwię się nad wyrost.

Magdalena