Witam,
Postanowiłam napisać, ponieważ chcę pomóc swojemu synkowi z napadami złości i agresji. Ma on w tej chwili 4,5 roku. Wszystko zaczęło się w momencie kiedy poszedł do przedszkola, czyli prawie 2 lata temu, lecz teraz wszystko się nasila. Do tej pory myślałam, że sobie jakoś poradzimy, ale widzę, że jednak nie.
Pójście do przedszkola Maksia zbiegło się z tym, że zaszłam w ciążę bliźniaczą. Szybko musiałam iść na zwolnienie i raczej leżeć, nie miałam sił na zabawę z synem, dla którego do tej pory byłam zawsze. Może i to jest powodem. Sama nie wiem. Choć w stosunku do braci jest raczej kochający i pomocny, zdaża się że któregoś uderzy, ale to chyba normalne?
Problem polega na tym, że Maks, w momencie gdy coś dzieje się nie po jego myśli, gdy mu się coś nakazuje lub gdy jest sytuacja, której się nie spodziewa, a jej nie chce (np. wychodzimy na spacer, gdy on chce się bawić), wpada w szał i histerię. Krzyczy, ryczy, czasem próbuje ugryźć, uderzyć, powie "jesteś głupi", wije się i nie da się go uspokoić. Rzuca się po podłodze. Próbowaliśmy różnych metod - karaliśmy, krzyczeliśmy, staraliśmy się na spokojnie go uspokoić i wytłumaczyć, nic nie pomaga. Ostatnio mąż go przytrzymał aż się uspokoi i cała"'akcja" trwała znacznie krócej. Wygląda to tak jakby syn nie radził sobie ze swoją złością, przez co wpada w furię i reaguje agresją. Zaznaczę też, że mnie nie bije i nie wyzywa, raczej męża. Ja zawsze w miarę spokojnie staram się mu powiedzieć, że ma iść do swojego pokoju się uspokoić i wtedy przyjść do mnie. Jak przychodzi to staram się wytłumaczyć mu co i jak. On przeprasza i następuje zmiana o 180 stopni - jest kochany, grzeczny, bezproblemowy. My w domu jako tako sobie radzimy, większy problem jest w przedszkolu, bo tam też przeszkadza w zajęciach, dezorganizuje grupę, a jak Pani chce go przesadzić by nie przeszkadzał, to zaczyna się ta jego histeria - przy czym w przedszkolu też nie bije Pań ani nie wyzywa. Bicie i wyzywanie jest tylko w stronę mojego męża- może dlatego, że kiedyś mąż dawał mu klapsy (na szczęście już tego nie robi), mąż też jest bardziej radykalny, nie tłumaczy tylko wymaga.
Nie wiem jak radzić sobie w takich sytuacjach, jaka reakcja byłaby najbardziej prawidłowa. Co zrobić by takie napady szału się skończyły? W przedszkolu panie próbują coś robić, ale w szkole nikt nie będzie się przejmował. Kiedyś taki nie był, był kochanym dzieckiem. Panie w przedszkolu powtarzają, że jak jest sam to jest super - grzeczny, bezproblemowy, bardzo inteligentny, z dużą wiedzą, ale jak pojawiają się dzieci to zaczyna się problem. Chciałabym mu pomóc radzić sobie ze złością.

Ania