Największy problem z „Muppety: Poza prawem” polega na tym, iż za bardzo nie wiadomo, dla kogo jest to film. Na pewno nie dla dzieci.

W przeciwieństwie do poprzednika nie ma tu zwartej fabuły, a opowieść o wielkiej światowej trasie Muppetów i występnym Constantinie – najpodlejszej żabie na świecie – który podszywa się za Kermita, rozpada się na ciąg niepołączonych ze sobą skeczów, które nie koniecznie będą zrozumiałe dla najmłodszych widzów.

Bo jak dziecku wytłumaczyć, dlaczego w Muppetach Berlin jest światową stolicą humoru, jak powiedzieć, o co chodzi w żartach z drugiej wojny światowej i wreszcie, co takie zabawnego dla dziecka będzie w gułagu i Dannym Trejo grającym… więźnia Dannego Trejo (jak ktoś nie wie, to tak, Danny Trejo siedział naprawdę w wielu więzianiach). Dla nas dorosłych te gierki (scena schwytania Kermita jest uroczo okrutna) owszem są bardzo dowcipne, dla dziecka niestety nudne i niezrozumiałe.

Poprzednie „Muppety” mimo, że opowiadały prostą jak drut historię miały w sobie lekkość, a przede wszystkim były filmem zwartym i dynamicznym. O „Muppetach: Poza prawem” można napisać wszystko, ale na pewno nie to, że są zwarte i dynamiczne. Dwugodzinna projekcja dla dziecka ciągnąć się będzie w nieskończoność. Dla dorosłych, których do tej pory Muppety nie bawiły także. Reasumując: James Bobin nakręcił film dla siebie i oraz całej rzeszy fanów Mupppetów. Niestety z filmem dla dzieci „Muppety: Poza prawem” zbyt wiele wspólnego nie mają.