Witam,

od pewnego czasu moja córka zgłasza problem, który występuje w zerówce, do której chodzi. Jest to grupa ok. 30-osobowa w państwowej placówce. Tytułem wstępu: moja córka (prawie 6-letnia) z założenia nie kłamie (może jeszcze nie odkryła siły kłamstwa, spodziewam się, że taki moment może nadejść, jednak do tej pory nie kłamie, sama nawet nieproszona, przyznaje się do swoich przewinień). Nie przejawia też agresji, jest typem ugodowca. Przez psychologa przedszkolnego dostała najlepszą możliwą "ocenę" i wiele pochwał za dojrzałość emocjonalną oraz jako jedyna z grupy starszaków uzyskała od pani psycholog pozytywną opinię o gotowości szkolnej (mimo tego zdecydowaliśmy się na zerówkę). Poza tym jest dziewczynką otwartą, wesołą, dobrze nawiązującą kontakty z rówieśnikami. Przyjaźni się z ok. 5-6 osobami w grupie i jest przez te dzieci bardzo lubiana. Niestety w zerówce jest też kilkoro dzieci, które nie lubią mojej córki (sytuacja w 30-osobowej grupie pewnie nie do uniknięcia). Problem się zagęścił i nie wiem, czy mogę dalej bezczynnie się na to godzić. Dwa miesiące temu córka żaliła mi się, że została niesłusznie ukarana (siedzenie 2 godziny przy stoliku w czasie, gdy inni się bawią) za coś czego nie zrobiła. Wówczas mówiłam, że rozumiem, że czuje się z tym źle, że nie powinno tak być, że pani nie zawsze jest w stanie zweryfikować, kto mówi prawdę itp. Sytuacja zaczęła się jednak powtarzać. "

"Julka powiedziała Pani, że ją ugryzłam i znowu dostałam karę, a ja tylko siedziałam przy stoliku". Podsunęłam córce pomysł, żeby porozmawiała z Julką i spytała czemu tak robi - Julka odpowiada córce "bo tak" i się śmieje lub się obraża; inna dziewczynka odpowiedziała "bo cię nie lubię".

Postanowiłam zgłosić problem mojej córki Pani wychowawczyni. Niestety nie spotkałam się ze zrozumieniem, a jedynie ze zbagatelizowaniem sprawy. Pytałam, czy kiedykolwiek moje dziecko zostało PRZYŁAPANE na kłamstwie lub agresji - pani powiedziała, że nie. I tak jak się domyślałam, (i co rozumiem), że nie jest w stanie zweryfikować tego, co mówią osoby skarżące. (dodała jeszcze, że moja córka skarży na inne dzieci baaardzo sporadycznie). Od córki wiem, że ok. 5 osób wymyśla historie skarżąc Pani, a niewinne dzieci są karane za coś czego nie zrobiły. Z mojej perspektywy wygląda to tak, że moje dziecko zostaje potraktowane nie tylko jak agresor, ale też jak kłamca. ("mówiłam pani, że jej nie ugryzłam, ale pani mówi, że nie chce mnie słuchać"). A kłamiące dziecko zostaje pozytywnie wzmocnione. Proszę o poradę w związku z tym. Czy przesadzam? Jeśli nie to czy jest jakiś sposób (który mogłabym podsunąć Pani Wychowawczyni) na rozwiązanie tego typu zachowań w klasie? Córka prosi mnie o pomoc, a ja nie wiem co więcej mogłabym zrobić... Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.

Anna