Dzień dobry,

moja córka bardzo wcześnie zaczęła mówić. W wieku 3,5 roku nagle zaczęła się jąkać. Wystąpiło to po sytuacji stresowej w przedszkolu. Przeszliśmy gehennę. Odwiedziliśmy logopedów, psychologów, neurologów, pedagogów, pediatrów. Proponowano nam: herbatki uspakajające, zmianę przedszkola, terapię psychologiczną, leki homeopatyczne, itp. Nigdy natomiast nie dano nam konkretnych wskazówek jak postępować z dzieckiem jąkającym się. W rezultacie zmieniliśmy przedszkole i zaczęliśmy pracę w domu. Przekopaliśmy Internet w celu znalezienia wskazówek terapeutycznych, a następnie wprowadziliśmy je w życie. M. in. wyłączyliśmy telewizor, zwolniliśmy tempo mowy, wprowadziliśmy czytanie książek, wierszy, rymowanek, dużo śpiewaliśmy, spacerowaliśmy, wykonywaliśmy ćwiczenia oddechowe, zajmowaliśmy ręce, itd. Po ok roku jąkanie stało się niesłyszalne dla otoczenia, choć nie wyeliminowaliśmy go całkowicie. Dodatkowo córka cały czas ma w domu model osoby jąkającej się w postaci taty, u którego niepłynność mowy pojawiła się nagle w szkole podstawowej. Obecnie córka ma 5,5 roku (urodzona w X 2009 roku). Stoimy przed dylematem czy pozostawić córkę w przedszkolu czy posłać ją do pierwszej klasy. Konsultację pedagogiczno - psychologiczną w wieku 5 lat przeszła bardzo dobrze. Bezbłędnie wykonała wszystkie testy. Wydana opinia pozwala nam na odroczenie obowiązku szkolnego jedynie pod względem emocjonalnym (córka jest bardzo wrażliwym dzieckiem). Poza jedną dziedziną dydaktycznie osiąga bardzo wysoki poziom. Tą dziedziną jest głoskowanie. Zarówno psycholog jak i nauczyciel w przedszkolu są zdania, że córka jest jeszcze za młoda na głoskowanie. Po ćwiczeniach słuchu fonetycznego córka wyodrębnia pierwszą i ostatnią literę wyrazu (tu gorzej z samogłoskami). Według mnie córka "nie słyszy", a proste wyrazy, które potrafi dzielić na głoski wyuczyła na pamięć. Nie potrafi również złożyć dwóch liter, np. "m" i "a" w sylabę "ma". To tak, jakby inteligencja przeganiała jej język. Na tym etapie nie widzę dalszego sensu nauki głoskowania. W związku z powyższym mam do Pani kilka pytań:

1. Czy nauka czytania sylabami jest w tym przypadku zasadna?
2. Od czego zacząć biorąc pod uwagę, że córka zna i rozpoznaje wszystkie litery drukowane i część pisanych?
3. W jakie pomoce dydaktyczne się zaopatrzyć biorąc pod uwagę prawidłową kolejność przyswajanych treści i niestety ograniczenie finansowe.
4. Czy ja jako rodzic, a nie profesjonalny nauczyciel, mogę popełnić błędy w nauce, które zaważą na nauce czytania?
5. Czy osoby z niepłynnością mowy zawsze mają problem z nauką czytania i czy jąkanie może przeszkadzać również w innych dziedzinach, jakich? (do tej pory myślałam, że jest to jedynie kwestia porozumiewania się);
6. Czy dysponuje Pani wiedzą o kompetentnym terapeucie w zakresie niepłynności mowy w Siedlcach?
7. Co jeszcze mogę zrobić, by zapobiec nawrotom jąkania. Dodam, że od Pani pierwszej (przeglądając fora i czytając Pni wypowiedzi) dowiedziałam się o dominacji stronnej (żaden psycholog ani logopeda tego nie sprawdzał), podłożu genetycznym niepłynności mowy oraz wpływie diety na rozwój mowy. Przepraszam, za chaotyczną treść wypowiedzi, ale chciałam przekazać jak najwięcej informacji. Będę wdzięczna za odpowiedź. Proszę o wskazówki. Nie boję się pracy z dzieckiem, ale nie chcę również popełnić błędów wynikających z mojej niewiedzy.

Anna