Witam!

Bardzo martwię się o swojego synka, który ma półtora roku. Jak do tej pory nie powiedział ani słowa, żadnego „mama", „tata", „baba" itp., nawet sylaby tworze te słowa mówi rzadko, jedyne odgłosy to piski, krzyki i "jiiiiiii". Ogólnie jest on radosnym dzieckiem, jest kontakt wzrokowy, uśmiecha się, lubi dzieci, obcych raczej się nie boi, je wszystko, jedynym mankamentem jest jego nerwowość. Nie bardzo się chce czegoś uczyć, jakoś nauczyłam go dawać cześć, buzi i przybijać piątkę, ale o „pa pa" i „tosi tosi" mogę zapomnieć, czasem zrobi, ale nie zawsze, a "tosi tosi" sam nie chce robić. Nie zawsze reaguje na swoje imię, mimo że się zdarza, ale na początku każdy mówił do niego „niuniu" itp., więc to może dlatego. Nie umie pokazać, gdzie ma oczko, uszko itd, ale ja przyznam, że nie za bardzo go tego do tej pory uczyłam, a teraz to on nie chce się tego uczyć. Nie pokazuje paluszkiem, gdzie jest mama, czy tata i nie rozumie za bardzo jak mówię np. "przynieś misia", ale jak ma coś w rączkach i powiem
"daj", to przeważnie daje. Jak się mu czegoś zabrania, to bardzo się
denerwuje i krzyczy, czasem jak ma coś w tej chwili w ręku, to i rzucić
tym może. Bardzo dużo może oglądać telewizji, przeważnie reklamy go
interesują, bajki mniej, ale też chwilę poogląda i bardzo się przy tym
cieszy i piszczy z radości, kanały muzyczne też lubi. Czy mam powód do zmartwień, że mogą to być objawy autyzmu? Czy może to wina telewizji?

Kasia