Dzień Dobry,

chciałabym zasięgnąć porady odnośnie mojej córki, która ma teraz 4 lata. Natalia do przedszkola poszła jako 3-latek i od początku były problemy z rozstaniem się ze mną. Płakała w przedszkolu, płakała w domu, że będzie musiała iść do przedszkola, ale jak to początki: wierzyłam, że trochę czasu minie zanim córka się zaaklimatyzuje.

Przez 3 miesiące pani przedszkolanka dosłownie odrywała Natalkę zaplecioną wokół mnie, ale nadzieja pojawiła się w mikołaja, gdy poprosiła o zwierzątko, warunek był jeden: przestaje płakać w przedszkolu - dostaje zwierzątko, podziałało, ale do momentu kiedy zaczęła chorować (w maju była dłuższa przerwa, ale do wakacji wytrwałyśmy) a od września znów histeria, płacze, że nie będzie chodzić, że woli być chora (!) nie chce przez to lekarstw przyjmować, bo wie że jak wyzdrowieje pójdzie do przedszkola.

Zaczęłam spotykać się z mamą dwójki bliźniaków z jej grupy (bardzo się polubili), ale i to nie pomogło. W przedszkolu pani twierdzi, że z córką nie ma problemu, świetnie sobie radzi, ładnie się bawi z dziećmi, a w szczególności z bliźniakami, chętnie bierze udział w zajęciach. Po powrocie też opowiada, że było fajnie, że zjadła obiadek, że bawiła się z dziećmi, a wieczorem znów płacz, że jak się obudzi, to do przedszkola pójdzie. Ja już nie wiem co robić, rozmawiam z nią tłumaczę, a ona na przekór mówi, że pani krzyczy i że nie pójdzie. Dodam tylko tyle, że córka często przebywała ze mną w pracy (mam własną firmę) i często używa tego argumentu, że mogę ją przecież do pracy zabrać. Justyna