Droga Ewelino,

Z Twojego listu wnioskuję, że problem niepłynnego mówienia niezwykle Cię ogranicza w realizowaniu swoich pasji oraz w kontaktach społecznych. Dlatego bardzo Cię namawiam do rozmowy z logopedą siostry. Piszesz, że strach przeszkadza Ci w szczerej rozmowie, wstydzisz się powiedzieć wprost, że się jąkasz. Ewelino, pomyśl, że logopeda spotyka się z różnymi, niekiedy niezwykle uciążliwymi trudnościami w komunikacji językowej. Zatem na pewno nie będziesz pierwszą osobą jąkającą się, z którą będzie miał kontakt i na pewno nie będzie oceniał Cię negatywnie z powodu Twoich trudności. Celem jest udzielenie wsparcia i pomocy w przezwyciężaniu zaburzenia, zatem na pewno spotkasz się z życzliwością, zrozumieniem i fachowymi wskazówkami, jak mogłabyś ćwiczyć. Pytasz, czy można jąkanie samemu wyleczyć i czy w tym wieku może się zdarzyć, że minie samoistnie. Trudno mi jednoznacznie odpowiedzieć na Twoje pytania. Po pierwsze wydaje mi się, że powinnaś na początek skorzystać z pomocy specjalisty, aby zdiagnozował Twój problem, pokazał jak ćwiczyć, ewentualnie podpowiedział książki, z których mogłabyś się więcej dowiedzieć. Wówczas niewątpliwie łatwiej byłoby Ci samodzielnie pracować. Czy w tym wieku jąkanie może ustąpić samoistnie? Myślę, że na to pytanie nikt nie jest w stanie udzielić odpowiedzi, gdyż niektóre postacie jąkania charakteryzują się tym, że okresowo zanikają oznaki niepłynnego mówienia, a po jakimś czasie wracają.
Ponownie zachęcam Cię do rozmowy z logopedą. Pomyśl sobie, że jest to Twoja szansa, abyś mogła bez stresu funkcjonować wśród ludzi. A może szczera rozmowa z Mamą? Może ona mogłaby pójść z Tobą na to pierwsze spotkanie z logopedą? Rozważ jeszcze takie rozwiązanie.

Serdecznie pozdrawiam i życzę Ci siły i odwagi w walce o siebie.
Alicja Kabała