Witam,
Mam problem z zachowaniem u mojej 3-letniej już córeczki. Często zdarzają się jej ataki gniewu, np. gdy coś jej nie wyjdzie, gdy nie umie włączyć gry lub ułożyć klocków, założyć samodzielnie ubranka, butów- od razu się denerwuje, rzuca wszystkim co ma pod ręką i strasznie krzyczy i płacze od razu - chociaż powtarzam jej, że jak nie umie poradzić sobie to wystarczy poprosić o pomoc lub zawołać mnie czy tatę, lub starszą siostrę. Zauważyłam również, że podczas zabawy z misiami , lalkami często bawi się w szpital - że trzeba jechać do szpitala, bo misiowi krewka leci lub go coś boli. Martwi mnie również, że córka bardzo ostro karci swoje zabawki kiedy nie robią tego co im powie np. stawia zabawkę na kółkach na podłodze i jeśli nie pojedzie ona w tą stronę, w którą chce córka to złości się bardzo i co najgorsze bije swoją zabawkę mówiąc, że jest niegrzeczna. Od niedawna w naszym domu pojawił się malutki kotek- od razu tłumaczyłam córeczce, że jest to zwierzątko, a nie zabawka, które wszystko czuje i że oprócz nas nie ma nikogo więc powinniśmy dbać o nie, mimo to córka przytula kotka, a za chwilę podnosi go i rzuca z siłą lub ściska bardzo mocno, wkłada mu paluszki do uszu, oczu nosa.
Zdarza się jej często też, uderzyć ręką kogoś kto przechodzi obok niej-mówię o domownikach. Tłumaczę jej często, że bardzo mi przykro, że jest niegrzeczna i smutno mi z tego powodu, ale to chyba nie odnosi skutku. Za każdym razem gdy córeczka "przeskrobie" coś poważniejszego płacze, mówi, że już nie będzie i pyta czy ją kocham... Kiedy odpowiem jej, że ją kocham, ale nie podoba mi się jej zachowanie, córka się uspakaja i odchodzi, ale po pewnym czasie znów staje się niegrzeczna. Zauważyłam również, że muszę do niej często parokrotnie powtarzać polecenia, które chce żeby zrobiła np. posprzątała zabawki, lub przyszła do mnie żeby się przebrać z pidżamki - zachowuje się tak jakby mnie nie słyszała, a kiedy za czwartym razem widzi, że się denerwuje, że ona nie reaguje to uśmiecha się lekko i rozbiegiem wpada na mnie lub na wersalkę. Bardzo proszę o poradę co jest powodem takiego nerwowego zachowania u 3-latki? jak temu zapobiegać?
Dodam jeszcze, że mieszkamy w Londynie, córeczka jeszcze nie chodzi do przedszkola, ale na placu zabaw próbuje bawić się z dziećmi, jest przyjazną dziewczynką.

Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka