Witam,
Jestem mamą 2-letniej córki i 6,5-letniego syna. Syn nigdy nie był o siostrę zazdrosny, zawsze ją całował, wołał nas gdy tylko zakwękała, nie wychodził do przedszkola bez pożegnania z siostrą. Nie dawał nam żadnych sygnałów, że jest coś nie tak. Nasza miłość i zainteresowanie nim, nie zmieniło się.
Ale po jakim czasie, co teraz sobie uświadamiam, zaczęły się dziać z nim dziwne rzeczy. To musi sobie odchrząknąć, to mruga oczami, zaraz musi sobie "podciągnąć" powiekę albo drapie się po głowie jak kot.
Obawiam się, że może to być na tle nerwowym, bo jakieś 3 tygodnie temu, przez cały tydzień był problem z wyjściem do przedszkola. Płakał, narzekał, że boli go głowa albo kłuje go w klatce. Lament jakoś minął, ale strasznie mruga oczami, głównie jak mówi o przedszkolu albo jest w krępującej sytuacji, nawet jego Pani to zauważyła gdy wzięła go na rozmowę.
Od września idzie do szkoły, pyta się za ile dni, jak tam będzie, itp. Chyba już się tym denerwuje?
Drugą możliwością, jaka sobie to tłumacze, jest może jednak zazdrość o siostrę, której wcześniej nie okazywał, a teraz wychodzi? Wszyscy dajemy mu dużo czułości i miłości, bo wiemy, że tego potrzebuje, od zawsze jest wielkim pieszczochem. A ja mam problem żeby wyjść sama do sklepu, bo bardzo płacze i nie chce mnie puścić, a najlepiej wszędzie by szedł ze mną.
Jest zdolny i inteligentny, zawsze go chwalimy i doceniamy jego pracę, czy to w domu czy w przedszkolu. Oczywiście w granicach rozsądku.
Martwię się o niego, bo jeżeli teraz tak się zachowuje, to co będzie od września, kiedy zmieni otoczenie?!?
Jak mu pomóc?

Małgorzata