Witam,
Mój synek ma 2 lata i 8 miesięcy. Piszę, bo nie wiem jak mam sobie poradzić z jego reakcjami. Często bywa tak, że jak się synek zdenerwuje, bo nie może czegoś dostać (np. noża do zabawy albo innej rzeczy nie dla niego) to zaczyna okropnie wrzeszczeć, a najczęściej to bardzo mocno szczypie mnie, męża. Zaciska wtedy zęby. Ręce mam praktycznie całe posiniaczone. Rozmawiamy z nim i tłumaczymy, że nie wolno, a on jeszcze bardziej wtedy szczypie lub krzyczy. Kolejna sprawa jest taka: idę z synkiem na spacer i idzie jakieś dziecko, a mój synek mówi "nie chce iść dziecko" albo "nie chcą dzieci iść po murku" albo jak zabrałam go na sanki i tam były inne dzieci to mówił "nie chcą dzieci zjeżdżać, nie chcą się bawić". Ręce mi opadają. Czasami nie mam już sił, nie wiem co robić. Jak krzyczę "brawo", bo mu się coś udało zrobić, ułożyć albo jak krzyczę "hura! udało ci się!" to on wtedy wrzeszczy i zaczyna płakać, nie można tych słów przy nim używać. Jesteśmy z mężem przerażeni czasami. Jak przychodzą znajomi do nas i jest sytuacja, że wszyscy razem zaczniemy się śmiać to synek też krzyczy. Jak ja mogę mu pomóc, co robić by go z tego wyprowadzić? Dodam, że w zeszłym roku we wrześniu zapisałam go do przedszkola, bo dostałam pracę na 3 miesiące. Przez pierwszy tydzień było nawet całkiem nieźle, po 3 dniach się zaaklimatyzował, sam wchodził na salę, szedł do Pani, mimo że nie bawił się z dziećmi to było już coraz lepiej. Pewnego dnia dziecko dostało ataku histerii, Tomek powiedział, że w toalecie jest potworek, że pani niedobra krzyczy. Myślę, że od tego się wszystko zaczęło, bo gdy był młodszy to nie miał problemów z innymi dziećmi, tolerował je. Jestem bardzo zmęczona i bardzo niepokoje się o synka. Bardzo, bardzo proszę o jakąś podpowiedź. Będę bardzo wdzięczna.

Estera