Zachowania Pani starszego synka, jak słusznie Pani podejrzewa, mają wiele związku z narodzinami brata. Bardzo często dzieje się tak, że starsze rodzeństwo z trudem uczy się tak wielkiej zmiany w ich życiu. Emocje związane z pojawieniem się nowej istoty, a tym samym zrozumienie, że "moja mama" nagle jest tak samo mamą kogoś jeszcze są tak duże, że dzieci uruchamiają irracjonalne mechanizmy pomagające rozładować im napięcie oraz zmaksymalizować szanse na pozyskanie jak największej uwagi rodziców dla siebie. Jeden z tych mechanizmów to regresja, czyli zachowywanie się jakby dziecko było mniejsze niż jest, a drugi to zachowania agresywne, przykuwające uwagę. Proszę nie mieć mu za złe. To wszystko odbywa się poza wolą i świadomością tak małego dziecka.

Wcześniejsze przygotowanie dziecka na pojawienie się maluszka jest bardzo ważne, niemniej samo już doświadczanie jego istnienia to już co innego. Z pewnością, jeśli przypomni sobie Pani siebie w drugiej ciąży, wiedzącą, że niedługo przyjdzie zmęczenie i wiele nowych trudnych obowiązków, a doświadczającą już tego na co dzień, zrozumie Pani bardzo dokładnie, co dzieje się z synkiem pod wpływem doświadczania tak gwałtownej zmiany w jego życiu.

To, co może Pani zrobić, by skrócić okres adaptacji do tych zmian, to przede wszystkim nie dawać mu odczuć, że się Pani tym martwi, nad jego wybuchami przechodzić do porządku dziennego - dostrzegać je, ale nie nadmiernie komentować i tłumaczyć. Małe dzieci najwięcej uczą się z obserwacji zachowania rodziców i krótkich komunikatów. Im mniej będzie Pani mu tłumaczyć i dużo rozmawiać, a jak najwięcej dawać mu odczuć swój spokój, tym łatwiej będzie przywrócić mu spokój emocjonalny. Z tym, że ten spokój musi być głęboki, tak by mały nie odczuł, że w środku się Pani trzęsie ze zmartwienia o niego. Jeżeli kilka razy on sprawdzi, bo sprawdzać będzie, że na jego wybuchy nie ma nerwowej reakcji i popłochu, przestanie sprawdzać i się uspokoi. Proszę też nie podkreślać jak to fajnie mieć dzidziusia i tłumaczyć, że powinien się cieszyć. O wiele więcej korzyści przyniesie pozwolenie mu na doświadczanie też negatywnych uczuć i powiedzenie mu czasem (nie za często też): "wiem, że czasem się cieszysz, że mamy takiego fajnego maluszka, ale widzę też że czasem Ci trudno i jesteś trochę zły, że nie możemy cały czas robić tego, co chcesz, jak kiedyś. Każdy człowiek tak ma, że czasem cieszy się bardziej, a czasem mniej. To normalne" - taki komunikat pokaże mu, że mama go rozumie i że on nie musi być zawsze super bratem, może czasem być małą marudą, a mama i tata zawsze i na zawsze kochają go najbardziej na świecie. Bo na pytanie: kogo kochasz bardziej jest tylko jedna dobra odpowiedź: Ciebie kocham najbardziej i Twojego brata kocham najbardziej - mamy już tak mają, rośnie im serduszko, kiedy rodzi się nowy dzidziuś i on nie zabiera serduszka temu, kto był pierwszy, bo każdy ma swoje miejsce u mamy - jego własne.

 

Proszę też liczyć się z tym, że opanowanie emocjonalne sytuacji nie będzie raz i na zawsze i jeszcze przez długi czas, co kilka miesięcy synek będzie wystawiał Państwa na taką próbę, potwierdzając swoje poczucie bezpieczeństwa i niezagrożoną pozycję w sercu rodziców.

 

Serdecznie życzę Pani i synkowi wszystkiego dobrego i pozdrawiam!

 

Agnieszka Sokołowska-Kasperiuk