„Jestem mały, zwinny kotek
    Łatwo biorę każdy płotek
    Do zabawy ja gotowy
    Dla mnie pestka-wielkie łowy”

    Tak się chwalił kotek jeden
    Co miał dni dwadzieścia siedem
    Ledwie się nauczył chodzić
    Już za nos chce wszystkich wodzić

    Każdy śmieje się pod nosem:
    „On chce władać swoim losem”
    Sierść najeżył jak lew srogi:
    „Nikt nie przejdzie przez me progi

    Każdy się meldować musi
    Jeśli nie-kot go udusi
    Jam porządku jest gwarantem
    Mnie nie skusisz byle fantem

    Jam nie łasy na słodycze
    Zaraz z tobą się policzę
    Słuchać wszyscy mnie musicie
    Jeśli nie-przegrane życie”

    Każdy więc ostrożnie stąpa
    W kotka siłę nikt nie wątpi
    Porozstawiał wszystkich wkoło
    Domownikom niewesoło

    Aż tu ,co to ? , jakieś zwierze
    Kawał sera w ręce bierze
    „No , nareszcie mam obiadek
    Gonić mnie nie będzie dziadek

    Stary kocur gdzieś na dworze
    Wreszcie życie me ułożę
    A ten mały słodki taki
    Śmieszą mnie te jego gagi”

    Bierze mysz pod pachę serek:
    „Więc do dziury-to spacerek
    Mogę iść przez środek izby
    Gonić mnie chce mały-czyżby?”

    Mały kotek się rozsierdził:
    „Będziesz mnie szaraku mierził?!
    Żaden ja dla ciebie mały
    Zaraz będziesz trząsł się cały!”

    Jak swej sierści nie najeży
    I w gryzonia nie uderzy
    Ten się serem tak zastawił
    Jakby się był tylko bawił

    Odbił się od sera mały
    Gwiazdki mu się w oczy dały
    Kręci mu się w głowie, „Rety !
    Co za szarak to przeklęty”

    Mysz nań patrzy bacznym okiem:
    „Nic nie zrobisz mi przed rokiem
    Bać się ciebie ja nie muszę
    Chyba że się śmiechem zduszę”.