Pani Mario,
Każdy wiek ma właściwe sobie lęki - dziecko w trakcie rozwoju doświadcza pewnych stanów lękowych, które po jakimś czasie mijają. Dla siedmiolatków typowe lęki są związane zazwyczaj z ciemnością, duchami, wojną, brakiem akceptacji ze strony rówieśników. Zjawisko lęku przed rozstaniem jest typowe dla dzieci w wieku przedszkolnym, a więc córka nie powinna już przejawiać tak dużego strachu przed rozstaniem z Panią. Zachowania córki, które Pani opisuje mogą wskazywać na to, że cierpi ona na zaburzenia lękowe jakim jest lęk separacyjny. Dzieci borykające się z tą trudnością wykazują nadmierną potrzebę kontaktu z rodzicem, protestują w momencie oddzielenia się od niego, zaś w momencie rozłąki zamartwiają się, że coś strasznego może się przydarzyć ukochanej osobie. Takie dzieci miewają koszmary nocne,często towarzyszą temu także napady złości oraz różnego rodzaju dolegliwości somatyczne: bóle głowy, żołądka, mdłości.

W kwestii kształtowania poczucia wartości u dziewczynki, najważniejsze jest jej poczucie bycia kochaną i w pełni akceptowaną przez Państwa. Proszę pozwolić dziewczynce wyrażać te pozytywne i negatywne uczucia - ważne, aby uczyła ją Pani jak robić to w sposób, akceptowalny społecznie (np.jeśli złości się- „możesz krzyczeć, ale nie możesz mnie bić”). Proszę wypowiadać się w pozytywny sposób o jej umiejętnościach, informować o swoich własnych błędach - w ten sposób uczy ją Pani, że każdy je popełnia, ale to nie jest powodem do złego samopoczucia.

Polecam wspólne czytanie bajek terapeutycznych: „Nocne straszydła. Dlaczego dzieci boją się zasypiać” autorstwa Winemana Marcusa, „Pogromca potworów i magia strachu” autorstwa Wojciecha Kołyszko oraz „Opowieści przeciwko lękom” autorstwa Linde von Keyserlingka.

Zalecam kontakt z psychologiem dziecięcym w celu przeprowadzeniu diagnozy i ustalenia sposobów pomocy córeczce. Im wcześniej zostanie podjęte działanie, tym większe jest prawdopodobieństwo ustąpienia objawów.

Pozdrawiam serdecznie,
Anna Leszczyńska