Witam,

"nietypowy" to częste określenie nadawane synkowi. Obecnie ma 4 lata, już drugi rok chodzi do przedszkola i dalej jak ognia unika spontanicznych relacji z rówieśnikami. Jako niemowlę był obserwowany w kierunku autyzmu, gdyż długo nie gaworzył, nie naśladował i nie pokazywał. Potem jego rozwój ruszył tak szybko do przodu, że w wieku 19 miesięcy syn wypowiadał już pierwsze zdania złożone, w wieku 22 miesięcy znał wszystkie marki samochodów, 13 kolorów, wszystkie litery, cyfry i śpiewał chociażby "Ogromny deszcz na ziemie spadł" (całą piosenkę) z Kubusia Puchatka. W wieku 3 lat rozumiał już następstwo czasu i bezbłędnie stosował. Kupuję ogromne ilości książek, bo syn lubi, gdy mu się czyta -także książki dla starszych dzieci choćby "Dr Dolittle" czy ?Dzieci z Bullerbyn?, ale ponieważ ma świetna pamięć nie lubi wracać do już przeczytanych. Mieszkamy w miejscowości, gdzie placów zabaw jest jak na lekarstwo, ludzie organizują przydomowe, generalnie nie są zbyt otwarci. Syn spędza z mężem i ze mną dużo czasu, stąd, moim zdaniem, jego staranna mowa i bogaty zasób słów, także specyficzne zainteresowania. W przedszkolu syn wręcz adoruje dorosłych, z radością opowiada im o wszystkim, co robił, z kim był, chwali się swoją nieprzeciętną jak na jego wiek wiedzą (ostatnio mapa polityczna świata i pieśni patriotyczne po kilka zwrotek każda), generalnie bardzo lubi dorosłych i dzieci, jeśli są te kilka lat starsze. Natomiast na spontaniczne próby innych dzieci wejścia z nim w reakcję reaguje płaczem, ucieczką lub oznajmieniem dorosłemu, że zamierza ją/jego ignorować, bo... Mimikę i gestykulację ma bogatą, rozumie i używa metafor, rozmawia logicznie i na temat, choć bardzo lubi opowiadać o przedmiocie swoich aktualnych zainteresowań. Zabawy wymyśla abstrakcyjne, ale zawsze angażuje do nich nas, sam nie lubi się bawić. Długo nie chciał rysować, teraz nadrabiamy braki, aczkolwiek nie jest to coś co lubi, to samo jest z puzzlami czy klockami. W zakresie motoryki dużej od zawsze był bardzo sprawny, w wieku 21 miesięcy sprawnie jeździł na rowerze biegowym, w wieku 16 miesięcy chodził po schodach krokiem naprzemiennym. Generalnie jest bardzo grzecznym chłopcem, usłuchanym, stosującym się do zasad i chętnie je akceptującym, karnym, niewymuszającym, tylko z rzadka nie radzącym sobie z emocjami. Dziadkowie zwracają uwagę na to, ze mąż i ja jako dzieci tez tacy byliśmy, mąż do dzisiaj nie lubi kontaktów z innymi ludźmi innych niż na płaszczyźnie zawodowej, otoczenie nie sprzyja nawiązywaniu jakichkolwiek znajomości (nasi sąsiedzi to emeryci). W przedszkolu Panie znają jego historię, ale póki co twierdzą, że to taki mały naukowiec - po prostu taki typ. Natomiast ja martwię się, bo choć synek mówi, że jest bardzo szczęśliwy i faktycznie jest czystą radością, boje się, że z wiekiem to się zmieni, a rówieśnicy zaczną go bardzo ostentacyjnie odrzucać, choć sam zainteresowany wciąż twierdzi, ze uwielbia być sam.

Marta