Witam,

o synka staraliśmy się 10 miesięcy, ciąża była wysokiego ryzyka, od 6 tygodnia na heparynie i aspirynie. Do tego doszło jeszcze moje nadciśnienie, więc i leki od ciśnienia... Miałam CC w 37 tyg., bo mały się nie obrócił. Od początku ciężko mu szło. Najpierw nie mógł podnieść głowy, później nie wodził wzrokiem za przedmiotami i non stop płacz... Później obawa o jego słuch, bo nie reagował na swoje imię i miałam wrażenie, że albo mnie nie słyszy, albo nie rozumie, co do niego mówię. Byłam z nim na kilku spotkaniach z psychologiem dziecięcym i niby nic złego nie widział... Ja mam cały czas obawy... Mały nie je sam i mało mówi, tzn. "po swojemu" to mu się buzia nie zamyka, ale ciężko go zrozumieć. Dużo czytam i widzę, że ma dużo objawów autystyka... Na stałe mieszkamy w UK. Tutaj na lekarza się czeka nawet do roku, a ja się boję o swoje dziecko... Mam też wrażenie, że on nie wie, kiedy ma potrzebę na toaletę, a znam wielu jego rówieśników, którzy już zaczynają swoją przygodę z toaleta uskuteczniać... Nie wiem, co mam robić... Nie słucha się w ogóle, nic do niego nie dociera, a ja coraz bardzie się boję, że moje dziecko nigdy się nie zmieni.

Magda