Witam,

jestem mamą mądrego chłopczyka, lat 5. Synek jako 4-latek zaczął uczęszczać do przedszkola. Początkowo myśleliśmy z mężem, że popłacze tydzień lub dwa i się przyzwyczai, jak inne dzieci. Rozłąka z rodzicami bywa trudna, zdawaliśmy sobie z tego sprawę, ale nasze dziecko w przedszkolu przepłakało cały rok! Płakał, jak go zostawialiśmy i gdy przychodziła pora obiadu ok. 12:30, bo bał się, że babcia go nie odbierze, a przychodziła jako 1. osoba po dzieci. Syn zostawał na 4,5 godziny w przedszkolu.

Mieliśmy nadzieję, że od września br. syn na tyle stanie się "dorosły", że historia się nie powtórzy, bo zna wszystkich w przedszkolu, dzieci go lubią, mimo że płakał. Nadal jest ten sam problem - płacz, wręcz paniczna histeria. Nie pomagają rozmowy, zapewnienia z naszej strony, że jest tam fajnie i zawsze babcia go odbierze. Jest to sytuacja dla nas, rodziców, w tym momencie dramatyczna, jako mama wysiadam psychicznie, bo jest mi go szkoda, a z drugiej strony narasta we mnie złość, że inne dzieci idą z uśmiechem do przedszkola, a moje dziecko, nie mając powodu, płacze ciągle. Jakimi sposobami dotrzeć do naszego 5-latka, by był jak inne dzieci? Pani przedszkolanka chwali nasze dziecko, bo jest mądrzejsze od innych dzieci, ale mówi ze jest bardzo wrażliwy i uczuciowy. Czy rozmowa psychologa z synem przyniesie rezultat? Błagam o pomoc.

Iza