Witam,

mój syn ma 2,5 roku, do żłobka uczęszcza już drugi rok. Panie go dobrze znają (część opiekunek przeszła do starszej grupy). Ostatnio zatrzymały mnie na rozmowę, napiszę, co usłyszałam:
1) mój syn wyróżnia się zdecydowanie inteligencją od innych dzieci, zna wyrazy, których nie znają inne dzieci - widać, że dużo pracujemy z nim w domu (owszem, dużo czytamy z nim książek, jeśli się daną rzeczą zainteresuje lub czynnościami opowiadamy mu skąd się wzięły, jak pracują itp.),
2) jeżeli mu jakieś dziecko przeszkadza w czymś (siedzi na ławce, a mój syn akurat chce się na niej bawić) to ugryzie, zwracanie uwagi nie skutkuje, nie obchodzi go, co czuje, płacze inne dziecko,
3) jeśli się na coś uprze, np. ostatnio wchodził na stolik, panie mu zwracały uwagę, upadł i uderzył się, chwile popłakał, ale dalej wdrapywał się na stół,
4) jeśli panie mu zadają jakieś pytanie to on je powtarza, a nie udziela odpowiedzi.

To jest to, co usłyszałam na temat mojego syna oraz wprost powiedziała pani do mnie, bym skonsultowała się z poradnią. Na moje pytanie czy z ich obserwacji sugerują opóźnienie, dysfunkcję to nie chciała nic sugerować. Z kolei w domu syn (pewnie jak każde dziecko) zachowuje się nieco inaczej. Na moje pytanie: "Idziemy na spacer?" odpowiada: "Nie idziemy na spacer, chcę się bawić". Kiedy uderzyłam się, podszedł do mnie i powiedział: "Nie płacz, mamusiu", po czym mnie przytulił. Umie liczyć do 20, rozpoznaje litery alfabetu, świetni zapamiętuje opowiadania, wiersze np. "Murzynek Bambo" zna w całości, "Lokomotywę" w połowie. Bierze książki i mówi, że czyta: patrzy na obrazek i wymyśla proste historyjki; dostał rolę (krótką 24-wersowe kwestię) na jasełka; świetni jeździ na rowerze biegowym lub na hulajnodze; nie ma lęków wysokości; potrafi się sam bawić bez naszego udziału, bywa, że gdy się wygłupiamy, gilgoczemy, wówczas w trakcie zabawy próbuje nas ugryźć. Czy takie zachowanie i ocena przez wychowawcę, jednoznacznie wskazuje na jakieś zaburzenia? Konsultację i tak podejmiemy (termin odległy), ale czy jest się czym już zamartwiać?

Natalia