Witam,
Mam problem z moją 3,5 letnia córką, która kompletnie się nie słucha, a do tego jest bardzo nerwowa i uparta. Z nerwowością i uporem jakoś sobie radzimy - staramy się rozładować atmosferę i tłumaczyć, tłumaczyć, tłumaczyć... Problem pojawia się, gdy córka coś przeskrobie np. uderzy kogoś (najczęściej mnie). Nie chce jej bić i wiecznie na nią krzyczeć, bo do tego wszystkiego jest bardzo wrażliwa, ale kara musi być. Wtedy zaprowadzam ją do jej pokoju i mówię, że ma karę, bo mnie uderzyła i jak się uspokoi to do niej przyjdę i porozmawiamy. I wtedy się zaczyna - córka wpada w szał, siedzi w tym pokoju, ale zamiast się uspokajać, co sekundę prosi, żebym przyszła, że to już się nie powtórzy, że już się uspokoiła (choć mówiąc to wrzeszczy na całe gardło). Jak
mówi, że teraz nie rozmawiamy, bo ma karę wszystko zaczyna się od nowa - ryk, prośby, żebym przyszła itd. Dzisiaj to trwało ok. 45 minut aż zdarła gardło. W końcu zrobiło mi się jej żal i gdy tylko przez chwilę było cicho weszłam do pokoju, przytuliłam ją, powiedziałam za co była kara, że ją bardzo kocham i że ma przeprosić. Ale kara chyba nie przyniosła żadnego efektu, bo po jakimś czasie córka znowu mnie uderzyła i przedstawienie zaczęło się od nowa. Czy ja robię coś nie tak? A może ma pani jakiś pomysł na skuteczną karę dla 3-letniego uparciucha? Proszę o pomoc.
Agnieszka