Witam pani Marto, mój problem z prawie 4-letnią córką jest złożony, do końca nie wiem czy jest to charakter, osobowość jej czy jakieś zaburzenie. Otóż moja córka ma problemy socjalne z dziećmi: rówieśnikami, młodszymi i starszymi, nie lubi i nie potrafi się dzielić swymi zabawkami, gdy jak tłumaczy są to jej dzieci i boi się żeby nikt nie zrobił im krzywdy, po drugie nie potrafi się z nimi bawić, choćby bardzo chciała, i mówi:,, że dzieci w przedszkolu już się z nią nie bawią'', wiem ze pani przedszkolanka zachęca dzieci inne aby sie z nią bawiły ale Zosia , nie poddaje się temu, jeśli nawet to na krótko. W domu jest bardzo pogodnym dzieckiem, rozrabiaka, energia z niej kipi, w przedszkolu sprawia wrażenie bardzo spokojnej, z nami -rodzicami bawi się bez zarzutu, w teatrzyki, w sklep, w lekarza, z maskotkami, klockami, puzzlami, rysuje. Trzeba dodać ze córka jest bardzo inteligenta, ma wyjątkowy dar mowy, z rozbudowanymi zdaniami, z wyszukanymi słowami, pięknie rysuje, wyprzedzającym rówieśników, jest ambitna i bardzo wrażliwa, mało mówi o swoich uczuciach. Po przyjściu z przedszkola mówi, że się z dziećmi bawiła, że było fajnie, nie widać u niej smutku, z relacji pani przedszkolanki, zabawy z inicjacji samej jej nie ma, musi ją ktoś z dorosłych przy niej być, wtedy bawi sie dobrze. Poza tym z Zosia boi się panicznie leżakowania, starszaków, jeśli nastąpi połączenie grup z uwagi na mała frekwencje dzieci w czasie chorób, poza tym teatrzyków i koncertów, które odbywają się w przedszkolu, i nie chodzi to o sam występ aktorów, bo córka jeszcze przed przedszkolem była zabierana na występy, ale o wstyd-bo to kolejny jest problem -występowania przed grupa, publicznością, innymi dziećmi, gdyż aktorzy angażują później dzieci do występów i wygłupów. Zosia spala sie przy występach publicznych, mimo ze umie zaśpiewać piosenki (jej możliwości wokalne i taneczne są duże, bo ma zdolności muzyczne) to na jasełkach w przedszkolu i na inauguracji przedszkolaków, nie śpiewała, nie uśmiechała się, odwracała się na piecie, obrażała, udawała, że nie może chodzić, w czasie tańców. Codziennie rano- zabiera ja do przedszkola babcia o 8.30- i powtarzają się histerie, na temat teatrzyków, koncertów, leżakowania- mamy zaprzeczać, że tego nie będzie, na początku uspokajaliśmy ja, że nie, teraz stawiamy przed faktem, że tak, jeśli o tym wiemy. Ona zanosi się płaczem, rykiem, krzykiem, aż się dusi. Nie wiem, co robić, dalej posyłać do przedszkola? Chodzi od września-czy zaprzestać, gdzie się z nią udać. Nad mienie fakt ze 2 dni po pójściu, Zosi do przedszkola urodził jej sie brat. Poza tym, jeśli chodzi o te dzielenie z zabawkami, przebywanie w grupie i zabawie z nimi, to nawet jak nie chodziła do przedszkola mając 2-3 lat to tez się tak samo zachowywała, może nawet gorzej. Poza tym Zosia boi się tłumu, jak była grupa dzieci 8 troszkę starszych i młodszych mniej znanych jej samej na urodzinach kuzynki, z która się dzieli i umie się bawić to już nie bawiła się z dziećmi tylko siedziała w innym pokoju przez 2 h i tam sama się bawiła. Poza tym Zosia na komplementy i przywitania osób z ulicy czy nawet krewnych reaguje obrażaniem, tupaniem, odwracaniem, lekiem- nie patrz na mnie-mimo, że jest śliczna dziewczynka i wszyscy ja podziwiają. Gdzie tkwi problem jak temu zaradzić?

Pytanie przysłała pani Małgorzata