Witam,
Jestem mamą 3-letniego chłopca. Od 1 września maluszek chodzi do przedszkola. Chodzi regularnie mimo próśb i protestów, których celem jest zostanie w domu. Faktem jest, że dotąd byłam mamą niepracującą -synek większość dnia spędzał ze mną. Codziennie chodził jednak na plac zabaw czy pobawić się w gronie dzieci sąsiadów. Nie miał problemów z nawiązywaniem "przyjaźni". Czasem sam zostawał u dziadków (na dzień lub dwa). Najczęściej jednak w sytuacjach dla niego stresujących (dziecięce lęki, zdarte kolanko) szukał pocieszenia w moich ramionach. Wcześniej kilka razy odwiedzał przedszkole, z tym że ja siedziałam tam z nim (zadowolony i uśmiechnięty nie chciał wracać do domu). Tymczasem teraz w przedszkolu krzyczy na całe gardło, płacze, spazmuje. Panie przedszkolanki nie wiedzą jak do niego dotrzeć. Mówią, że potrafi godzinę krzyczeć, że on chce do mamy. W domu gdy pytam jak było w przedszkolu mówi, że fajnie. Twierdzi, że podoba mu się tam wszystko tylko, że bardzo tęskni. Gdy już jesteśmy we własnym mieszkaniu nie opuszcza mnie na krok, choć wcześniej mając do wyboru zabawę z mamą lub z rówieśnikiem wybierał tą drugą. (Obecnie nawet gdy się bawi przerywa zabawę, żeby przejść ze mną do drugiego pokoju). Wczoraj uparł się, że chce iść ze mną na spacer z psem... Prosiłam żeby zaczekał, że zaraz wrócę - wpadł w lament. Nakrzyczałam na niego, dostał klapsa w pupę - uspokoił się. Byłam twarda - poszłam sama. Gdy wróciłam synek uśmiechnięty bawił się na dywanie. Mąż twierdzi, że nawet o mnie nie wspomniał. Metoda okazał się skuteczna. Nie chcę jednak aby na zastraszaniu i agresji polegały nasze relacje. Nie lubię takich metod i nie stosuję!!! Proszę o pomoc. Jak sprawić żeby mój synek polubił przedszkole? Zaczęłam pracę nie mogę z nim zostać w domu.

Aneta