Witam serdecznie.
Błagam o pomoc. Mój syn ma 4 lata. Od września chodzi do przedszkola, od tego czasu właściwie nie było ani jednego spokojnego dnia. Dziecko nie chce bawić się z rówieśnikami, do przedszkola idzie zapłakany, ma ataki histerii, krzyczy i rzuca się, Panie siłą odrywają go ode mnie lub od męża. Natomiast uspokaja się zaraz po naszym wyjściu. Cały dzień tkwi przy pani, tylko z nią rozmawia, uczestniczy w zabawach grupowych, ale nie chce jeść z innymi dziećmi, tylko przy stoliku z boku. Kiedy pani na chwilę wychodzi z sali synek od razu wybucha płaczem. Ma jednego kolegę, z którym bawi się tylko rano, kiedy jeszcze nie ma innych dzieci. Ciągle powtarza, że boi się przedszkola, bo tam jest hałas, dzieci krzyczą. Muszę wspomnieć, że w domu panuje napięta, nerwowa atmosfera, mąż wybucha przy dziecku gniewem, krytykuje mnie i twierdzi, że całej tej sytuacji jestem winna ja. Dodam, że od jego urodzenia miałam problemy ze zdrowiem, kiedy dziecko miało 8 miesięcy przeszłam operację usunięcia guza jajnika, guz był na granicy złośliwości. Przed blisko cztery lata wychowaniem syna zajmowałam się niemal wyłącznie ja, mąż pracował, moi rodzice są za granicą, na teściów nie mogę liczyć. Wszystkie obowiązki domowe spoczywają na mnie. Przyznam, że jakiś czas temu agresywnie reagowałem przy dziecku na zachowanie męża, jego lenistwo i brak wsparcia. Bardzo martwię się o syna, boję się, że byłam nadopiekuńcza, zbyt często mu ustępowałam i wszystkie opisane problemy nawarstwiły się. Nie mam już sił zostawiać go zapłakanego w przedszkolu, kiedy błaga mnie mamo nie zostawiaj mnie tutaj. Zawsze kiedy wychodzę powtarzam mu, że wrócę po podwieczorku, że idę do pracy. Przygotowywałam go do pójścia do przedszkola, mówiłam, i nadal powtarzam, że tam dużo się nauczy, że będzie dzięki przedszkolu silny i mądry, często go chwalę, nie krzyczę na niego, nie krytykuję go, często przytulam, śpiewam mu, wymyślam bajki, dużo czytam, staram się poświęcać mu dużo uwagi po powrocie z przedszkola, wygospodarować czas tylko dla niego. Bardzo proszę o pomoc i przepraszam jednocześnie za chaotyczny charakter mojego listu.

Izabela