Warszawa

Porady naszych Ekspertów

Trudne dziecko

Bardzo proszę o podpowiedź w następującej kwestii. Otóż mój wnuk ma 3,5 roku i przebywa od 3 mies. u mnie czyli babci i dziadka. Jego rodzice są w Anglii. Będzie u nas do Bożego Narodzenia. Od września chodzi do przedszkola. Obserwuję u niego nadpobudliwość, jest dzieckiem bardzo dynamicznym, szybkim, krótko skupia się na danej czynności. Jest zadziorny wobec rówieśników, chce dominować wobec innych, jeżeli ma zakaz to głośno krzyczy, protestuje i płacze. Ogólnie nie słucha poleceń, wymusza płaczem i krzykiem, bije dzieci, na co mu nie pozwalamy. Wówczas ma karę typu: siedzi na kanapie kilka minut. Ale widzę, że po tych trzech miesiącach jest tylko minimalna poprawa w jego zachowaniu. Może nie powinniśmy stosować tego typu kar. Co powinniśmy robić? Proszę o podpowiedź. Z góry dziękuję.

Danuta
mgr Katarzyna Osak - psycholog dziecięcy, terapeuta dzieci z autyzmem

mgr Katarzyna Osak

psycholog dziecięcy, terapeuta dzieci z autyzmem

Odpowiedź:

Szanowna Pani,
Do każdego dziecka na pewno należy podejść indywidualnie i przede 
wszystkim zastanowić się nad przyczynami tych zachowań.
Trudno jest mi się odnieść do Pani przypuszczeń o nadpobudliwości. Aby 
to podwierdzić należałoby skonsultowac się ze specjalistą, który po 
obserwacji dziecka pomoże Państwu wyznaczyć sposoby postępowania.
Każde dziecko jest inne, inaczej rozładowuje swoje emocje i inną 
pozycję zajmuje wśród rówieśników. Przy dzieciach bardziej dynamicznych, 
gorzej koncentrujących się, warto dbać o jasne komunikaty kierowane do 
dziecka, jasne reguły zachowań i przede wszystkim konsekwencję w Państwa 
postępowaniu. Pisze Pani na przykład, że wnuczek wymusza krzykiem, w 
takich właśnie sytuacjach należy konsekwentnie postępować i nie 
ustępować. Warto również wprowadzić system nagród dla wnuka za porządane 
zachowania (np. posprzątanie zabawek). Lepiej jest dziecko nagradzać za 
dobrze zachowanie, niż tylko karać za złe.
Myślę, że dodatkowym czynnikiem wpływającym na zachowanie wnuka jest 
zmiana sytuacji związana z wyjazdem rodziców. Nawet jeśli dziecko 
doskonale czuje się u Państwa, to brak rodziców na pewno nie jest mu 
obojętny i na swój sposób to przeżywa (choć może wcale o tym nie mówić).

Jeśli sytuacja będzie się pogłębiała proszę udać się na konsultację do 
psychologa dziecięcego. Podpowie on Państwu jak konstruktywnie 
postępować z wnuczkiem.

Pozdrawiam
Katarzyna Osak

Zobacz inne porady w tematyce: nieposłuszeństwo, bicie, karanie

Lubisz CzasDzieci.pl?  Polub nas na Facebooku!

Komentarze


Portal CzasDzieci.pl ma przyjemność współpracować z gronem ekspertów, jednak często problemy wymagają pilnej lub dodatkowej porady medycznej. CzasDzieci.pl nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z zastosowania informacji zawartych w niniejszym serwisie. Zalecamy bezpośredni kontakt ze specjalistą w celu konsultacji danego problemu. Po zgłoszeniu pytania, zostanie ono po akceptacji redakcji umieszczone wraz z odpowiedzią konkretnego eksperta.

Przeczytaj również

Warto zobaczyć