Witam,
Analizując opisaną przez Panią sytuację doszłam do wniosku, że problem 
może leżeć w sposobie usypiania. Córeczka zasypia mając obok mamę i 
wybudzając się w nocy jest przestraszona, że jej nie ma. Należałoby 
nauczyć córeczkę samodzielnego zasypiania, wtedy prawdopodobnie problem 
się skończy. Polecam książkę Annette Kast-Zahn, Harmut Morgenroth 
pt. "Każde dziecko może nauczyć się spać". Jest w niej opisany sprawdzony 
naukowo sposób na nauczenie dziecka samodzielnego zasypiania. Po rytuale 
wieczornym córeczka powinna być kładziona w łóżeczku całowana i Pani 
powinna wyjść mówiąc "Jestem obok ty uczysz się spać sama". Z pokoju 
dziecka wychodzi się początkowo na 2 min. po czym wraca do dziecka i 
uspakaja, ale nie podnosi z łóżeczka. Jeśli córeczka wstała należy ją 
położyć. Po maksymalnie 2 min. wychodzimy. Przychodzimy za 3 min. i 
znowu powtarzamy procedurę. Dochodzimy do 5 min. i od tego momentu 
przychodzimy do dziecka co 5 min. Ważne, aby być konsekwentnym. Jedno 
ustąpienie niweluje całą wcześniejszą pracę. Niektóre dzieci uczą się 
zasypiać samodzielnie już po 2, 3 dniach. Czasem potrzeba nawet 2 
tygodni, ale nigdy dłużej. Polecam, bo naprawdę będzie to z dużą 
korzyścią dla Pani i córeczki. Zmęczona mama to mama rozdrażniona. 
Córeczka też tak naprawdę nie do końca się wysypia. Ważne, aby 
przygotować się do tej metody i zastosować ją dopiero wtedy, gdy jesteśmy 
do niej przekonani. Dodatkowo prawdopodobnie córeczka jest wrażliwa na 
zmiany np. gości, co może objawiać się później większymi trudnościami z 
wyciszeniem. Bardzo dobrze, że utrzymaliście Państwo stały rytm snu i 
czuwania, to dla córki bardzo ważne. Powodzenia!