Witam,
Mój problem z pozoru błahy, jest dla mnie niepokojący. Mój synuś (3,5 roku) od pół roku uczęszcza do przedszkola w Wielkiej Brytanii. W przedszkolu jest kilka pań przedszkolanek, lecz tylko jedna z nich jest Polką. Mój synuś od początku przywiązał się do niej na tyle, że nie chce bawić się ani z dziećmi w przedszkolu, ani nie chce, aby opiekowała się nim inna pani. Jest to kłopotliwe o tyle, że pani ma pod opieką garstkę innych dzieci, a w momencie kiedy wychodzi do toalety lub zaczyna zabawiać inne dziecko, mój synuś płacze i krzyczy. Pani nie może ruszyć się dosłownie na krok, bo gdy tylko wstaje z krzesła mój synuś zaczyna popłakiwać. W momencie, gdy tak się zaczyna dziać, nie zwraca uwagi na to co dzieje się wokół niego. Próbowałam tłumaczyć, a nawet rysować te sytuacje, w których jego ulubiona Pani wychodzi, a potem przychodzi, jednak nie daje to żadnych rezultatów. Synuś jest (mam wrażenie) zły, że Pani go zostawia, mimo tłumaczenia z jej strony, że musi wyjść.
Synuś - mimo, że uczęszcza do przedszkola od pół roku - prawie codziennie płacze, gdy go zostawiam, lub jest smutny, a w drzwiach od razu szuka swojej ulubionej Pani, gdy jej nie ma, jest rozpacz.
Synuś nie lubi bawić się z innymi dziećmi, ma jednego kolegę poza przedszkolem, z którym coraz ładniej się bawi, jednak w przedszkolu, nie chce ingerować w zabawy, woli bawić się sam lub z wymienioną wyżej Panią. Nie lubi hałasu, harmidru - to go męczy i tego się boi.
W jaki sposób pomóc dziecku polubić przedszkole i "przedszkolny hałas" i spowodować, aby zaczął być bardziej "towarzyski"?
Pozdrawiam serdecznie.

Agnieszka