Witam, mój dwuletni syn zaczął w tym roku edukacje w przedszkolu. Podjęliśmy z mężem taką decyzję, kiedy dowiedzieliśmy się, że ponownie zostaniemy rodzicami. Wynika ta decyzja z tego, że wychowuję sama, ponieważ mąż ciągle pracuje i ciężko by mi było z dwójka samej. Filip jest bardzo towarzyskim dzieckiem, lubi bardzo dzieci, lubi się bawić, jest energiczny. Dlatego też uznaliśmy, że będzie to dla niego "fajna sprawa". Od małego oswajaliśmy go z innymi osobami oraz z faktem, że czasami trzeba zostać z kimś innym niż mama lub tata. Zostawał często z babcią, ciocią, dziadkiem... Zawsze były w pobliżu dzieci. Zostawał bez problemu. Na dodatek jak wracałam ja lub mąż po niego to nie chciał iść do domu - tak mu dobrze było :)

Dziecko dużo mówi, uczy się samodzielności, sam je, ma własny pokój, w którym nauczył się spać, pożegnał się już dawno ze smoczkiem.....
No i od 3 września poszliśmy do przedszkola... Są to raptem 4 dni, ale ewidentnie już coś zaczęło się dziać i nie wiem jak sobie z tym radzić. 2 pierwsze dni szedł bez płaczu... ale płakał w trakcie. Spał w przedszkolu i odbierałam go po 5 godzinach. Od 2 dni jest istna histeria... Zaczyna się w momencie ubierania w domu, w drodze płacze i mówi "pani nie"... Zostawiam go tam w wielkim płaczu, bo staram się nie przeciągać trudnych pożegnań... Kiedy go odbieram też płacze, troszkę... W domu tez dziwnie się zachowuje, co chwile płacze, zrobił się agresywny wobec mnie, nie chce spać w swoim łóżku... nie chce chodzić na pole tylko ciągle woła: do domu do domu.
Do tego pani przedszkolanka stwierdziła, że ewidentnie brakuje mu smoczka, bo wkłada palce do buzi i widzi smoczek u innych dzieci. Jest to dla mnie absurdalne, ponieważ dziecko już od dłuższego czasu nie ma smoczka, nie upomina się o niego i elegancko bez niego funkcjonuje...
Bardzo proszę o poradę czy to zachowanie jest normalne? Dlaczego on tak ciągle płacze nawet jak jest ze mną? czy to minie? a może powinniśmy zrezygnować?
Pozdrawiam

Ewa