„Być albo nie być - oto jest…” Szekspirowskie pytanie, które zadaję sobie po obejrzeniu „Hamleta” brytyjskiej  grupy The Pocket Oxford Theatre. I nie chodzi tutaj o dylemat o podłożu czysto egzystencjalnym. Zastanawia mnie moje prywatne miejsce w przestrzeni spektaklu. Myślę o tym, czego oczekuję od dojrzałej artystycznie propozycji. Zwłaszcza skierowanej do dzieci.

Bawiłam się świetnie. Śmiałam. Klaskałam. Podrygiwałam przy dźwiękach znanych utworów muzycznych razem z resztą publiczności. Otwierałam oczy ze zdziwienia na widok kolorowych, stojących na granicy dobrego smaku kostiumów. Podziwiałam odwagę i otwartość milusińskich, biorących czynny udział w spektaklu. Czułam energię płynąca ze sceny wprost w otwarte i wyczekujące ramiona widowni.

Cóż, kiedy czuję niedosyt. Nie mogę doszukać się jakiejś głębszej myśli, podprogowego przekazu, który oswoiłby mnie z poczuciem towarzyszącej mi, po obejrzeniu spektaklu, pustki. Brakuje mi tego cudownego śladu, który zostawia po sobie kontakt ze sztuką. Ciężko jest mi rozpatrywać teatr w kategoriach wyłącznie rozrywkowych, choć muszę przyznać, że  to zadanie zostało wykonane perfekcyjnie. Być może nie jest to po prostu rodzaj obrazu scenicznego, który budzi moje „być”.

Aktorskie umiejętności odtwórców głównych ról godne naśladowana. Dzieci zachwycone. Ja nieco zagubiona, ale mnie nie trzeba już zachęcać do kontaktu z klasyką gatunku. Co innego mali widzowie. Oni powinni czuć się zaproszeni do kreowanego przez Szekspira świata twórczości dramatycznej. Tym bardziej ucieszyło mnie zdanie usłyszane gdzieś pomiędzy wyjściem z sali teatralnej , a sceną: mamo, to kiedy poczytasz mi tego „Hamleta”?

"Hamlet" The Pocket Oxford Theatre, Londyn (Wielka Brytania)

spektakl w języku angielskim

Spektakl prezentowany 26 września 2015 r. w ramach III Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Dla Dzieci.