Babcia zawsze zna jakiś wierszyk, który wyrecytuje wnukom na spacerze, do poduszki czy przy klejeniu pierogów. Bo kto z rodziców cytuje dziś Janczarskiego czy Szelrburg-Zarembinę? No właśnie! Jeśli tęsknicie za takim klimatem musicie zobaczyć „Drzewo”, najnowszy spektakl WTL, w reżyserii Bartosza Kurowskiego, dedykowany widzowi w wieku przedszkolnym.

To poetyckie przedstawienie budują wiersze polskich poetów dziecięcych, które na scenie prezentują Agata Cejba i Barbara Piekla. Aktorki są reprezentantkami dwóch pokoleń, dziecka i seniora, które poprzez gest, ruch i słowo budują między sobą ciepłe relacje, co jeszcze bardziej uplastycznia całość. Należy tu wspomnieć, że na scenie jest obecny przez cały czas Łukasz Matuszczyk, grający muzykę na żywo.

Cały spektakl opera się na opowieści o porach roku i etapach życia człowieka, które oplatają drzewo, centralny punkt sceny. Drzewo kryje w sobie dodatkowe elementy scenografii, którą przygotowała Klaudia Laszczyk. Mnie osobiście zabrakło prawdziwego „czarowania” różnych rekwizytów, co jest charakterystyczne dla przedstawień dla dzieci młodszych. Chciałabym więcej takich perełek jak borsuk czy lis, pojawiające się w tle jednego z wierszy. I choć nie słychać z widowni nieustającego „Wow!” to spektakl snuje się i oplata widza, nie pozwalając mu się znudzić.

Warto wspomnieć, że całość została przygotowana we współpracy z Dolnośląskim Specjalistycznym Ośrodkiem Szkolno-Wychowawczym nr 12 dla Niesłyszących i Słabosłyszących, czego efektem jest wykorzystanie przez aktorki języka migowego. Ten nienachalnie wprowadzony zabieg pozwala zobaczyć „Drzewo” dzieciom z dysfunkcją słuchu a dzieciom słyszącym poznać język migowy. To dodatkowy i bardzo cenny atut widowiska.

Zapraszam wszystkich rodziców na to przedstawienie. Zdarzyć się bowiem może, że kiedy Wasze pociechy zasiądą wygodnie na pufach, to wrócicie do czasów dzieciństwa, przypominając sobie strofy recytowane prze Wasze babcie.

Zdjęcie z próby, fot A. Celerczak