Świerszczyk i zawody

Dzień dobry!

Nazywam się Bajetan Hops i z zawodu jestem świerszczykiem. To znaczy – jestem bohaterem magazynu dla dzieci „Świerszczyk”. To moje główne zajęcie od 75 lat. Ogromnie je lubię i nigdy się nim nie męczę.

Znam wiele osób, które lubią swoją pracę.

Redaktor naczelna pisma „Świerszczyk” bardzo lubi czytać piękne opowiadania i wiersze, oglądać cudne świerszczykowe ilustracje i dostawać wiadomości od czytelników.

Albo pan Witold, kierowca autobusu, który przejeżdża obok naszej redakcji, troszczy się o pasażerów i ostrożnie kręci kierownicą, żeby wszystkim dobrze się jechało.

W aptece naprzeciwko lekarstwa sprzedaje pani Basia. Jak się z nią chwilę porozmawia, to człowiek od razu lepiej się czuje.

Na świecie jest tyle ciekawych zawodów. Można być strażakiem albo strażaczką. Śpiewakiem albo śpiewaczką. Można budować domy, leczyć zwierzęta, grać w teatrze, gotować w restauracji, a nawet rzeźbić w czekoladzie.

Dziś zastanowimy się nad różnymi rodzajami pracy. Zapraszam Was do wspólnej zabawy i do rozmyślań o tym, kim chcecie być, kiedy dorośniecie.

Przewidywane osiągnięcia:

Wymienia nazwy zawodów.
Potrafi powiedzieć, czym zajmują się przedstawiciele poszczególnych profesji.
Dopasowuje atrybuty do danego zawodu.
Aktywnie słucha czytanych przez rodzica (lub nauczyciela) tekstów literackich.
Rozwija kreatywne myślenie.
Współpracuje z dorosłym.
Ćwiczy znajomość liter alfabetu i pisowni nazw zawodów.

Potrzebne będą:

karty pracy i teksty literackie do pobrania;
album z rodzinnymi zdjęciami lub rodzinne zdjęcia w wersji cyfrowej;
akcesoria do tajemniczego pudełka – np. lupa, spinacz biurowy, łyżka, książka, szczotka;
kartki;
kredki.

Uwaga! Sytuacje dydaktyczne oznaczone ♦ można wykorzystywać w pracy z dziećmi 6-letnimi.

Przebieg zajęć:

1. ♦ Pracowita rodzina

Rodzic i dziecko (lub dzieci) oglądają zdjęcia rodzinne, na których widać babcie, dziadków, ciocie, wujków, dalekich kuzynów. Dziecko wskazuje osobę, a rodzic mówi, czym ten człowiek zajmuje się lub zajmował zawodowo, ale nie wymienia nazwy zawodu. Dzięki opisowi dziecko zgaduje, o jaki zawód chodzi. Np. „wujek Marek zawsze interesował się samochodami. Uczył się, jak zbudowany jest silnik i jak można go naprawić. Teraz ludzie przyjeżdżają do niego, kiedy ich auto źle jeździ, w silniku coś zgrzyta albo piszczą koła. Kim jest?”. „Mechanikiem!”.

Jeśli dziecko znało już wcześniej zawody wszystkich krewnych, zabawę można odwrócić. Rodzic pyta o to, na czym polega praca np. cioci Gosi, która jest weterynarzem. Co ona właściwie robi? Jak ubiera się do pracy? Jakich ma pacjentów? Co może być w jej pracy trudne?

2. ♦ Tajemnicze pudełko

Rodzic przygotowuje pudełko, w którym znajdują się różne akcesoria związane z zawodami (np. lupa, spinacz biurowy, łyżka, książka, szczotka). Przykrywa pudełko ręcznikiem lub kocem. Dziecko losuje przedmiot i wymienia zawód, jaki mu się z nim kojarzy (i wyjaśnia, do czego tej osobie służy dana rzecz). Rodzic dodaje od siebie, kto jeszcze może używać takich akcesoriów, a potem dziecko wymienia kolejne skojarzenie. Im więcej uda się wymyślić zawodów, tym lepiej.

Uwaga: zawody nie muszą być jedynie prawdziwymi profesjami.

Np. łyżka – kucharz nią miesza, muzyk może grać na łyżkach, pielęgniarka może podać łyżką syrop, ogrodnik może nią kopać (gdy zgubi łopatę), żongler może ją podrzucać, lalkarz może z niej zrobić lalkę…

3. Zawodowe ABC

Rodzic lub dziecko (jeśli zna już cały alfabet) po cichu wymienia litery alfabetu. Gdy drugi uczestnik zabawy mówi: „Stop”, mówi głośno literę, która została w ten sposób wylosowana. Teraz gracze na przemian wymieniają zawody rozpoczynające się od tej litery. Kiedy już nic nie przychodzi do głowy, znów można „wylosować” literę.

4. Polowanie na zawody

Rodzic czyta dziecku tekst wiersza Małgorzaty Strzałkowskiej „Zawodowy samouczek wymowy”. Gdy dziecko usłyszy nazwę zawodu, wstaje, klaszcze i dzieli na sylaby wyrazy oznaczające zawody.
Rodzic pyta: ile nazw zawodów w wierszu kończy się na: „-arz”? Czy znasz jeszcze jakieś nazwy zawodów z taką końcówką?

5. ♦ Ryk smoka i inne głosy

Rodzic czyta dziecku fragment tekstu Zofii Staneckiej pt. „Ryk smoka” (do słów „Teraz idźcie spać, a jutro… Do roboty!)
Rodzic pyta dziecko, jaki zawód może wykonywać mama. Dopiero kiedy dziecko poda swoje pomysły, rodzic czyta dalej. Czy dziecku udało się zgadnąć?
Na koniec oboje sprawdzają, co zapamiętali z opowiadania. Na przemian odczytują zdania z rubryki „Prawda czy fałsz” i udzielają odpowiedzi.
Rodzic proponuje zabawę w podkładanie dźwięku do filmu. Włącza w komputerze film przyrodniczy, np. ten o życiu lasu (lepiej wyłączyć napisy). Wraz z dzieckiem wybiera fragment z udziałem zwierząt. Wycisza dźwięk i razem z dzieckiem „podkłada głos” do filmu. Jak tętni racicami żubr? Jak brzmi głos ropuchy? Jak szeleści jeż wśród liści?

6. ♦ Warsztatowe poszukiwania

Rodzic drukuje kartę pracy, a dziecko próbuje odnaleźć przedmioty, które ukryły się obrazku. Jeśli w domu nie ma drukarki, można szukać na ekranie komputera.

7. Ćwiczenia z zawodowego myślenia

Rodzic zachęca dziecko do wypełnienia karty pracy z „Ćwiczeniami z myślenia”

8. ♦ Wymarzony zawód

Rodzic prosi, by dziecko narysowało dwa rysunki. Na jednym niech przedstawi siebie i swoich przyjaciół (albo brata, siostrę, kuzynów) obecnie.

Na drugim – te same osoby w przyszłości. Kim są? Jakie wykonują zawody? Czy będą mogli sobie nawzajem pomagać (np. ktoś będzie kucharzem i ugotuje dla przyjaciół pyszne jedzenie, ktoś będzie policjantem i będzie bronił bliskich przed złodziejami)?

♦ Dodatkowa zabawa dramowa

Tytuł ćwiczenia: Aktorskie wyzwanie

Jednym z ciekawych zawodów jest praca aktora. Aktor musi umieć pokazać różne rzeczy, np. że się cieszy, boi, zastanawia, zachwyca. Musi też czasem zagrać jakąś historię.

Dziecko przygotowuje krótkie scenki aktorskie, opowiadające poniższe sytuacje. Rodzic czyta opis scenki, a dziecko odgrywa wszystkie opisane emocje. Jeśli w domu jest więcej niż jedno dziecko, warto dopilnować, by każdy miał swoją rolę.

Kopciuszek ciężko pracowała w kuchni, sprzątając, zmywając i oddzielając groch od popiołu. Było jej smutno, bo bardzo chciała pójść na bal. W pewnej chwili zobaczyła za oknem dobrą wróżkę. Bardzo się zdziwiła, a potem ogromnie ucieszyła.
Szewczyk zastanawiał się, co by tu zrobić, by pokonać groźnego smoka. Długo nie mógł nic wymyślić. Ale wreszcie wpadł na pomysł. Uszył sztuczną owcę ze skóry i wypchał ją siarką. Cichutko zakradł się do smoczej jamy. Trochę się bał, ale przezwyciężył strach. Przy wejściu do jamy podrzucił owcę i szybko uciekł.
Macocha przeglądała się w lustrze i sprawdzała wciąż, czy jest najpiękniejszą kobietą na świecie. Ale lustro musiało przekazać jej złą wiadomość, bo bardzo się rozzłościła. Kiedy się uspokoiła, zaczęła myśleć, co zrobić. Postanowiła zmienić się w biedną staruszkę i poszła do lasu, szukając królewny Śnieżki.

Joanna Szulc
Karolina Witkowska