Dzień dobry!

 

Nazywam się Bajetan Hops i jestem świerszczykiem. Takim małym, zielonym owadem, który żyje na łące albo w przydomowym ogrodzie. Ja akurat mam swój dom w czasopiśmie dla dzieci – słynnym „Świerszczyku”. Ale w wolnych chwilach lubię skoczyć gdzieś, gdzie jest zielono, bo tam zwykle spotykam mnóstwo znajomych. Pomiędzy źdźbłami trawy maszerują mrówki i biedronki, a nieco wyżej brzęczą pszczoły. Czasem słychać węszenie – to pies rozpoznaje zapach nornicy albo tropi kota. W wilgotnych zaroślach odpoczywają żaby, a ponad nimi jaskółki w locie łapią muchy.

 

Uwielbiam przyglądać się zwierzętom. Interesują mnie wszystkie, od malutkiej myszki po potężną krowę. Interesuję się egzotycznymi gatunkami – bardzo lubię żyrafy i kangury. Przyznam też, że mam słabość do leniwców (mają takie słodkie pyszczki!) i nosorożców, bo wyglądają trochę jak stworzenia z czasów dinozaurów.

 

Dlatego dziś zapraszam Was do wspólnej zabawy, której tematem będą zwierzęta. Te domowe i te dziko żyjące. Mam nadzieję, że każda i każdy z Was znajdzie w tej zabawie jakieś ulubione zwierzątko.

 

 

---

 

Przewidywane osiągnięcia:

• aktywnie i twórczo uczestniczy w zajęciach,
• współpracuje,
• rozwija umiejętność słuchania ze zrozumieniem i wypowiadania się na podstawie wysłuchanego tekstu,
• rozwiązuje zagadki i zadania logiczne,
• wie, jak troskliwie opiekować się zwierzętami
• zna nazwy zwierząt w gospodarstwie,
• estetycznie wykonuje pracę plastyczną.

 

Potrzebne będą:

• materiały ze „Świerszczyka”,
• białe kartki i kredki,
• kartki z osobno zapisanymi sylabami: hi-po-po-tam, no-so-ro-żec, in-dyk, wie-wiór-ka, del-fin, kro-ko-dyl, fo-ka

 

Uwaga! Sytuacje dydaktyczne oznaczone ♦ można wykorzystywać w pracy z dziećmi 6-letnimi.

 

Plan zajęć:

1. ♦  Pieskie czytanie

2. ♦  Wielkie poszukiwania

3. ♦  W świecie zwierząt

4. ♦  Bawimy się słowami ze zwierzętami

5. ♦  A na zakończenie …

 

Przebieg zajęć:

 

Czytamy głośno (lub samodzielnie) list od Bajetana Hopsa.  

 

1. Pieskie czytanie

 

♦ Poznajemy niezwykłego psa Kreta

 

• Wysłuchanie opowiadania Z. Staneckiej „Kochany kret”.
• Dzielenie się wrażeniami i rozmowa kierowana pytaniami, np. Jak Kret trafił
  na podwórko? Jak zareagowali mieszkańcy podwórka na nowego mieszkańca?
  Co postanowiła Maryśka? Co stało się z pieskiem?
• Zabawa „Prawda czy fałsz” (s. 31)

 

♦ W krainie psiej miłości

 

• Wyjaśnienie znaczenia słów wierna psia miłość.
• Ustalenie odpowiedzi na pytanie – problem „Co pomogło Kretowi wrócić pod znaną mu furtkę?”   [psy często znaczą teren, wracają po swoich śladach]

 

2. Wielkie poszukiwania

 

Piszemy ogłoszenie

Co można zrobić, aby ułatwić odnalezienie swojego czworonoga?

[ogłoszenie ze zdjęciem pupila, data zaginięcia i miejsce, nr kontaktowy do właścicieli]

 

♦ Oto mój pies – praca plastyczna

 

 

3. W świecie zwierząt

 

♦ Zwierzątko zamknięte w dwóch słowach

 

Rodzic lub nauczyciel mówi:

Zabawmy się w zgadywanie. Jedna osoba wybiera w myślach zwierzę. Opisuje je, używając dwóch słów (np. szary, duży). Druga osoba zgaduje (słoń). Potem zamieniają się rolami. Uwaga: nie można powtarzać określeń!

 [puszysty, głośny, malutki, szybki, zwinny, leniwy, wesoły, szorstki]

 

♦  Co to za zwierzak?

Rodzic lub nauczyciel czyta zdania, które opisują zwierzęta, a dziecko próbuje zgadnąć, o jakie zwierzę chodzi. Jeśli wiecie już po pierwszej części zdania, to krzyknijcie jego nazwę. Jeśli nie, zgadujcie dalej.

1. Ogonek zawija w loczek… jest poszukiwaczem trufli. [świnia]
2. Ma bardzo miękką sierść… z której robi się wełnę… na głowie ma czuprynę. [alpaka]
3. Pomaga niewidomym w poruszaniu się…jest wiernym przyjacielem. [pies]
4. Ma zdolność zmiany ubarwienia… ma długi, lepki język…potrafi patrzeć każdym okiem w inna stronę. [kameleon]
5. Żyje w morzu… prawie cała składa się z wody… przypomina galaretę. [meduza]

 

5. Bawimy się słowami ze zwierzętami

 

Zgadywanki z rozsypanki

 

Rodzic rozsypuje na stole lub dywanie kartki z sylabami i miesza je. Dziecko (lub dzieci) szuka wśród nich i układa z nich nazwy zwierząt.

hi-po-po-tam

no-so-ro-żec

in-dyk

wie-wiór-ka

del-fin

kro-ko-dyl

fo-ka

 

♦ Zabawa ortofoniczna „Czy znasz ten język?”

 

Rodzic proponuje zabawę w zgadywanie. Na początek rozgrzewka: naśladowanie głosów zwierząt domowych. Rodzic naśladuje odgłos wydawany przez zwierzę (np. kota, psa, świnię, kurę, koguta, krowę, barana), a dziecko zgaduje. Co chwilę zamieniają się rolami.

 

Rodzic mówi: To zadanie było dość proste. Czy tak samo łatwo jest nam naśladować odgłosy zwierząt dziko żyjących? Spróbujmy! Jaki odgłos wydaje:

• niedźwiedź?
• wiewiórka?
• jeleń?
• dzik?
• wilk?
• jeż?

 

♦ Wytęż wzrok

 

Dzieci odnajdują szczegóły, którymi różnią się obrazki i nazywają je.

 

 

6. A na zakończenie …

 

♦ Zabawa „Zwierzę i ruch”

Rodzic zaprasza dziecko lub dzieci do zabawy ruchowej. Naśladujcie zwierzęta, które:

• stoją na jednej nodze
• są zwinięte w kłębek
• skaczą na dwóch łapach
• mają długi dziób
• kopią w ziemi
• chrupią marchewkę
• chodzą na czterech łapach
• oblizują się długim językiem
• zjadają liście z wysokich drzew

 

♦ Praca twórcza

 

Narysujcie wymyślone zwierzę, takie które chcielibyście zobaczyć, albo mieć w domu. Użyjcie kartek, kredek, a przede wszystkim swojej wyobraźni.

 

Autorka:

Marta Polsakiewicz

 

---

 

Zabawa dramowa (dodatkowa):

Tytuł: Ruch synchroniczno-automatyczny

 

Każde zwierzę ma swój charakterystyczny dźwięk lub ruch. Żywe zwierzęta poruszają się z gracją, ich ruch jest płynny. Zróbmy eksperyment, wyobraźmy sobie jakby wyglądały wybrane zwierzęta, gdyby zamienić je w robota.

 

Abyśmy dobrze potrafili wykonać to ćwiczenie przećwiczmy ruch automatyczny. Popatrzcie jak wygląda pożegnanie robota. Gest machania ręką jest sekwencyjny, czyli przerywany. Dłoń zatrzymuje się kilka razy, przesuwając się w jednym kierunku, następnie wraca przerywanym ruchem. Do gestu dołączam metalicznym głosem powtarzające słowo: pa pa pa. Spróbuj powtórzyć razem ze mną mechaniczne pożegnanie.

 

Teraz spróbujmy udawać mechaniczne zwierzęta. Będzie obowiązywała zasada powtarzalności gestów i dźwięków, jak w mechanicznych zabawkach. Pierwszym zwierzęciem będzie kot. Spróbujmy jednocześnie, każdy ze swoim pomysłem udawać mechanicznego kota, który wydaje metaliczny dźwięk i jeden charakterystyczny gest. Start!

 

Pokaż swojego automatycznego robokota. Teraz powtórzmy cztery razy ten ruch.

Jakie jeszcze mechaniczne zwierzę będziemy udawać?

 

• Kolejnymi mechanicznymi zwierzętami mogą być: słoń, krokodyl, goryl, wąż, mucha, zając, bocian.
• Jeśli w domu jest więcej niż jedno dziecko, zachowajcie taki schemat naśladowania: jedno dziecko wymyśla swoje automatyczne zwierzę, następnie wszyscy naśladują jego ruchy.  

 

Autorka: Anna Kosater