Witam,

jestem mamą dwulatka. Syn od narodzin był bardzo wymagającym dzieckiem, płakał po każdym karmieniu (lekarze nie zdiagnozowali problemu), z biegiem czasu problem ustał, lecz zachowanie synka nie wiele się zmieniło. Jest płaczliwy, zawsze musi być tak jak on chce, jest bardzo niecierpliwy. Synek zaczął chodzić dopiero jak miał 17 miesięcy. Ostatnio zaczęliśmy z nim chodzić do lekarzy, ponieważ mało co mówił i był bardzo nerwowy. Kilku specjalistów (w tym logopeda, neuro-dydaktyk, psycholog) stwierdzili, że ma kilka zachowań ze spektrum autyzmu, jednak uważają, że syn ma zaburzenia integracji sensorycznej. Oczywiście ufam im, jednak jest coś co mnie bardzo martwi. Mianowicie zaczęliśmy z nim ćwiczyć i od tego momentu syn przed snem i po wybudzeniu mówi do siebie. Dziwna jest ta mowa, bo jakby imitował rozmowę, jednak są to dziwne słowa. Zawsze tak miał, jak "czytał" sam książki (bardzo to lubi). Oprócz tego zaczyna (jak go o to prosimy) powtarzać po nas słowa. Umie mówić jak zwierzątka robią, powiedzieć mama, tata pić, daj itp. Zdiagnozowano u syna osłabione napięcie mięśniowe, ciągle ma otwartą buzię i nie pionizuje języka. Nie wiem czy to jest normalne u takiego dziecka, czy mam się martwić, że to idzie w stronę autyzmu, czy jednak jest to efektem ćwiczeń. Z góry dziękuję za pomoc.

Magdalena