Witam,

mój syn ma 7 lat. Mieszkamy w Anglii, gdzie od 4 roku chodzi do szkoły. Dziś znów w tym roku "wylądowałam" u syna nauczycielki na dywaniku. Pani powiedziała, że syn w ogóle się jej nie słucha, nie wykonuje poleceń. Pani opisała to jakby był na jakimś "odlocie". Przykładowo był czas na czytanie, syn był myślami gdzieś indziej, nie rozumiał, co się do niego mówi (dodam, że jest urodzony tu), robił triki nerwowe, poruszając na lewo i prawo głową. Czas na pisanie, syn zamiast napisać dwa zdania w przeciągu 15 minut, robi to w 2 godziny. Wcześniej tak nie mia,ł zaczęło to się od tego roku szkolnego. W domu to samo, nie słucha, co się do niego mówi. Skacze, biega, robi śmieszne miny, jak chce z nim porozmawiać o zachowaniu. Jak mu nie pozwolę na coś, to wpada w histerię. Kładzie się na podłodze, turlając i płacze jakby go ktoś zarzynał. Wtedy krzyczy, że on się wyprowadzi do innej rodziny lub ja mam się wyprowadzić. Ostatnio, tak gdzieś od stycznia tego roku, zaczął stosować szantaż emocjonalny. Jak mu na coś nie pozwolę lub dam karę, to mówi, że on jest głupi, że nikt go nie lubi, ani nie kocha. Raz się zdarzyło, że będąc w kuchni, jak z nim po histerii spokojnie rozmawialiśmy, wyciągnął największy nóż z szuflady i zakomunikował, że się zabije. Od tamtej pory co jakiś czas mnie szantażuje emocjonalnie i mówi, że się zabije i że będę zadowolona. Nie wiem, co robić, jestem przerażona. Nie wiem, gdzie się zgłosić, czy pójść po poradę i w ogóle co z moim dzieckiem się dzieje. W sierpniu lecimy do Polski. Do jakiego specjalisty powinnam iść? Co teraz robić i jak zapobiegać takim zachowaniom?

Pozdrawiam,
Aga