Witam,

obecnie nasz synek ma 3,5 roku, młodszy 1,5. Różnica wieku między dziećmi wynosi dokładnie 26 miesięcy. Problem ze starszym dzieckiem, a właściwie jego zachowaniem, zaczął się dokładnie w czasie narodzin młodszego brata. Synek zmienił się nie do poznania, zrobił się agresywny, a przede wszystkim płaczliwy, płacze dosłownie o wszystko i na każdym kroku szybko wpada w gniew lub histerię, zazdrość o małego jest kilka razy dziennie powodem ogromnego płaczu. Wystarczy, że mama najpierw założy buty młodszemu lub otworzy np. okno z nim na rekach, starszy synek wpada w histerię, dlaczego nie z nim i np. krzyczy żeby zrobić to jeszcze raz. Podkreśla, że nie chce widzieć brata, nie chce jeść ani bawić się w jego towarzystwie, najlepiej żeby ktoś inny non stop zajmował się braciszkiem, a nim tylko i wyłącznie mama... To fakt, że mieszkamy sami i do narodzin drugiej pociechy to mama siedziała non stoo z synkiem i był mocno do tego przyzwyczajony, ale od początku, od 1 dnia po powrocie ze szpitala, codziennie staraliśmy się, aby spędzał choć troszkę czasu sam na sam z mamą, codziennie zapewniamy, że kochamy całym sercem, rozmawiamy z synkiem. Ciągle słyszymy, że to minie, ale trwa już 1,5 roku i prawdę mówiąc jesteśmy wykończeni, bo próbowaliśmy już wszystkiego, nagród, kar, niereagowania na histerię, tłumaczenia, a nawet krzyku, gdy nerwy już są ponad nas... Nie wiemy, dlaczego nie możemy się porozumieć z naszym dzieckiem, z którym wcześniej mieliśmy świetny kontakt... Każdy dzień to walka, pomijając kilka lepszych dni... Widzimy, że nasze dziecko cierpi, my też. Już zaczynam mieć dosyć tej sytuacji... Co robimy nie tak? Ostatnio synek wymyślił żeby braciszkiem zajmował się tylko tata, a nim mama i koniec kropka... Tego się trzyma... Bardzo proszę o spojrzenie na naszą sytuację i radę... Bardzo zależy nam żeby nasze dziecko było szczęśliwe, a czasem mamy wrażenie, że je unieszczęśliwiamy...

Iza