Witam serdecznie Pani Ewo,
z doświadczenia wiem, iż dzieci różnią się pod względem adaptacji przedszkolnej. Jedne nie mają problemów i od pierwszego dnia zostają chętnie pod opieką wychowawczyń, u innych dzieci proces adaptacji trwa kilka tygodni. Są też dzieci, którym adaptacja zajmuje rok.
Może to wynikać z wielu sytuacji: być może córka była przez 3 lata wyłącznie pod Pani opieką i dlatego nie potrafi nawiązać kontaktu z drugą osobą, może mieszka Pani w domku jednorodzinnym - z dala od osiedlowych placów zabaw, gdzie dziecko mogłoby się socjalizować, może też córka jest dzieckiem nieśmiałym, (co należy zaakceptować), a być może nie jest jeszcze gotowa do rozpoczęcia nauki w przedszkolu. Trudno mi powiedzieć, co jest przyczyną takiego stanu rzeczy, ponieważ otrzymałam zbyt mało informacji.
Myślę jednak, że nie musi Pani udawać się specjalnie do psychologa, skoro jest psycholog na miejscu w przedszkolu. Sądzę też, że gdyby sytuacja wymagała głębszej diagnozy, Pani psycholog z całą pewnością by zwróciła na to uwagę.
To, co ja mogę zaproponować to bajki (terapeutyczne), mówiące o trudach związanych z uczęszczaniem do przedszkola. Proszę je czytać córce, proszę z nią rozmawiać na temat trudności bohaterów, tego, co czują i co by im pomogło pokonać strach czy niechęć do przedszkola. Można odgrywać scenki za pomocą maskotek, w których bohaterowie próbują i uczą się nawiązywać nowe przyjaźnie. Proszę chodzić z dzieckiem na place zabaw i w miejsca, gdzie córka ma szanse spotkać inne dzieci. Proszę też spytać córkę czy chciałaby
zaprosić jakieś dziecko ze swojej grupy do siebie do domu. Może chce się z kimś zaprzyjaźnić, ale nie wie jak to zrobić. Więc zorganizowanie spotkania w domu, czyli w bezpiecznym dla niej miejscu, może pomóc córce przełamać swój opór.
Mam nadzieję, że sprawdzone już sposoby, które podałam wyżej, pomogą również Pani córce.

Pozdrawiam, życzę powodzenia i czekam na wieści.
Dorota Kalinowska