Warszawa

Porady naszych Ekspertów

Córka kłamie

Witam,
Jestem mamą prawie 6-latki, z którą mamy sporo problemów. Myślę, że część wynika z naszych błędów, braku konsekwencji itp., a również z charakteru naszej córki, która jest uparta, która wie wszystko, która nie popełnia błędów...
Pomimo tego jest bardzo nieśmiałym dzieckiem.
Nasza córka w piątek w szkole miała opisać przedmiot, który lubi. Nie chciała ze mną poćwiczyć, że wie wszystko itp. Powiedziała pani, że zapomniała. Pani jej powiedziała, że może to zrobić w poniedziałek. Trochę poćwiczyliśmy to razem, spakowała się i w poniedziałek w szkole zrobiła to samo. Ale pani do nas zadzwoniła mówiąc, że to już drugi raz zapomniała. Wyjaśniliśmy sytuacje i pani po przerwie kazała jej jeszcze raz sprawdzić plecak i musiała to zrobić. Jak przyszła do domu, zapytałam czy miała prezentacje. Odpowiedziała, że tak. Zapytałam o szczegóły itp. Nie mówiła dobrze. Dałam jej szansę powiedzieć prawdę, ale wypierała się, że pani ją źle zrozumiała i że nie powiedziała, że zapomniała... Próbowałam jej wytłumaczyć, że nie można kłamać i że było nam przykro i dać przykład jak przykro byłoby gdyby ktoś ja okłamał itp. Rezultat końcowy był taki, że miała zakaz zabawy na 1 dzień domkiem dla lalek kupionym w sobotę. Był lekki płacz, ale nie było żalu, nie było przeprosin z jej woli. Drugą karą, jeśli tak można nazwać, jest przeproszenie pani w szkole i zrobienie jej kartki. Wieczorem jednak spróbowałam żeby przyznała się jednak do swego kłamstwa, ale w jej głowie jest, że pani źle zrozumiała, że może nie usłyszała, ale że ona nie skłamała. Potem przy stole, to już się powtarza to często, kopała krzesło przy jedzeniu. Na prośbę naszą by przestała mówi, że to nie ona, że to kot, że to ktoś inny... I jak już nie pomaga nic i mąż krzyknie to płacz i żal, że to nie ona kopie... Nie wiemy jak reagować dalej... To po niej spływa, jakby nic nie rozumiała, jakby nic nie żałowała. Powie przepraszam, ale tylko dlatego, że ją do tego zmusimy....

Pozdrawiam i proszę o pomoc.

Ela
mgr Maria Ziółkowska - psycholog dziecięcy, specjalista ds. autyzmu

mgr Maria Ziółkowska

psycholog dziecięcy, specjalista ds. autyzmu

Odpowiedź:

Witam,
Ponieważ dzieci w tym wieku wierzą w zasady bardziej niż kiedykolwiek 
wcześniej i później, trudno jest im kłamać. Kłamią więc najczęściej 
wtedy, kiedy mają poczucie niesprawiedliwości z tytułu naruszania zasad 
przez dorosłych. Jeśli rodzicom zdarza się zmiana decyzji np. anulowanie kary, spóźnienia, niedotrzymanie obietnicy, to ja też mogę zrobić coś wbrew innej przyjętej zasadzie. Niekonsekwentne i niejasne zachowania dorosłych rodzą chęć odegrania się u dzieci w myśl zależności, że skoro oni mogą łamać zasady, to ja mogę też tak (np. okłamać, że nie mam lekcji).
Często kłamstwo pojawia się ze strachu przed karą. Dzieje się tak wtedy, gdy kara jest niewspółmierna do przewinienia. Jest za duża w stosunku do tego co dziecko zrobiło.
Ważne by ustalić zasady panujące w domu oraz konsekwencje. Nie 
polecam "sądów", manipulowania dzieckiem tak, aby powiedziało prawdę, 
nadmiernego dyskutowania o tym co się stało. Takie zachowania pogłębiają 
problem. Zwiększają prawdopodobieństwo, że kłamstwo się powtórzy.
Oto kilka wskazówek, które warto wykorzystać w pracy nad 
"kłamstwem":
- Okaż zrozumienie dla uczuć i potrzeb dziecka, leżących u przyczyn: 
Wiem, że nie chciało ci się odrabiać lekcji wolałaś się pobawić
- Wyraź swój sprzeciw wobec tego, co zrobiło i/lub powiedziało, nie 
prawiąc długich kazań: Nie zgadzam się, żebyś mówiła nieprawdę o zadanych 
lekcjach. Jest mi przykro i smutno, kiedy tak robisz.
- Potraktuj sytuację kłamstwa jako problem do rozwiązania: Chcę, 
żebyśmy coś razem ustalili. Żebym ja się nie denerwowała, a ty żebyś nie 
musiała na drugi raz kłamać.
- Wspólnie z dzieckiem ustal zasady, warunki i konsekwencje na przyszłość z założeniem, że dziecko także może coś zaproponować, jednak to ty akceptujesz ostateczną wersję.
- Wymagaj najpierw od siebie, potem od dziecka: dotrzymuj danego mu 
słowa, nie zmieniaj zdania bez wyraźnego powodu, sam mów dziecku prawdę.
- Jeśli zdarzyła się złamanie przez rodzica zasady należy przyznać się  dziecku do błędów i słabości: Wiem, że złamałam słowo, że pójdziemy dziś do kina. To rzeczywiście nie fair z mojej strony.

Pozdrawiam

Maria Ziółkowska

Zobacz inne porady w tematyce: kłamstwo, wychowanie, szkoła

Lubisz CzasDzieci.pl?  Polub nas na Facebooku!

Komentarze


Portal CzasDzieci.pl ma przyjemność współpracować z gronem ekspertów, jednak często problemy wymagają pilnej lub dodatkowej porady medycznej. CzasDzieci.pl nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z zastosowania informacji zawartych w niniejszym serwisie. Zalecamy bezpośredni kontakt ze specjalistą w celu konsultacji danego problemu. Po zgłoszeniu pytania, zostanie ono po akceptacji redakcji umieszczone wraz z odpowiedzią konkretnego eksperta.

Przeczytaj również

Warto zobaczyć