Jestem zaniepokojona moją 3,5-letnia córką. Od września chodzi do przedszkola i w sumie od tego czasu zaczęły się pewne problemy. Wcześniej Mała była nieśmiałą dziewczynką, nie potrafiącą spojrzeć napotkanym znajomym w oczy, kryjąca się za moimi nogami, speszona. Nie korzystała z rzeczy, które dla innych dzieci były frajdą, np. zabawy w śniegu, kulkolandia itp. Początkowo nie dziwiło mnie to zbytnio. Myślałam, że po prostu z tego wyrośnie. Do tego była zawsze niezgrabna ruchowo. Późno zaczęła chodzić, jako 2,5 latka nie potrafiła sama wyjść z piaskownicy, robiła to jak rak - tyłem. Wyglądało to jakby bała się wysokości. Poza tym wszystko było ok, w normalnym momencie nauczyła się korzystać z nocniczka, szybko nauczyła się mówić. Obecnie mówi pełnymi zdaniami – jak dorosły człowiek. Do przedszkola chodzi raczej niechętnie, ale bez buntu. Jest dość obojętna, choć wolałaby nie chodzić. Nie bierze udziału w żadnych występach grupy. Jak tylko zobaczy tłum siedzących rodziców na widowni biegnie do nas z płaczem. Płacze we wszystkich nowych sytuacjach, nie lubi zmian. Potrzebuje dużo czasu aby się zaaklimatyzować np. po nieobecności ze względu na chorobę. Panie generalnie się nie skarżą choć twierdzą, że jest indywidualistką i uparciuchem. Nie zawsze ma nastrój żeby cokolwiek robić w grupie, bawić się z dziećmi, muszą ją zachęcać, ale to rzadko skutkuje. Jak powie nie to nie i żadne nagrody jej nie przekonają. Nie zawsze chce bawić się z dziećmi, woli sama czytać książeczki lub układać puzzle. Nie chce sama jeść, tylko nakarmiona przez przedszkolankę zjada posiłki (w domu je samodzielnie). Największe problemy są z zupą – panicznie boi się, że się pobrudzi. Ma wahania nastrojów, zdarza się, że wymusza płaczem to czego nie może mieć.
W domu Córcia zachowuje się normalnie, lubi przebywać z dorosłymi. Gorzej jest w grupie z dziećmi.
Czy takie zachowanie może wskazywać na podejrzenie ZA? Może jestem przewrażliwiona? Czy powinnam udać się z córką do specjalisty?

Joanna