Dzień dobry Pani Profesor,
mój syn ma 3 latka i 5 miesięcy, od 2 lat jesteśmy we Francji, gdzie uczęszcza od września do przedszkola, są to tylko 3 godziny rano, środy wolne (niestety tak tutaj to wygląda).
Kacper jest bardzo żywiołowym dzieckiem, reaguje na pytania, co do mówienia zauważyłam poprawę pod koniec września, być może przedszkole miało wpływ? Zaczął wymawiać w całości wyrazy dwusylabowe np. boli, kłuje, a zwykle mówił tylko pierwsza sylabę, powie też dziękuję, domino, niektóre wyrazy 3 sylabowe. Łączy w zdania.
Jednak ma jeszcze skłonność do wymawiania tylko pierwszej sylaby np. jes- jeszcze, poprawiam go i powtarza. Jak mówi, że jest głodny to: głodiki, ma wiele wyrazów, nazw w "swoim języku", proszę mi powiedzieć skąd to się wzięło? oczywiście poprawiam go. Jak się złości, potrafi nakrzyczeć i powiedzieć kilka zdań w "swoim języku", których nie jestem w stanie zrozumieć.
Ćwiczymy z książek Pani Profesor "Kocham czytać", czytam daną sylabę, a Kacper powtarza, mogę powiedzieć, że nie ma z tym problemu do zeszytu 9, zmiękcza i zamiast s mówi si, zamiast z mówi zi, następnie syn słucha na słuchawkach rzeczowniki i powtarza sobie, problem ma z wymówieniem dłuższego wyrazu jak np. helikopter, hipopotam. Sylaby wymawia bez zbędnych problemów. Co mogę jeszcze zrobić?
Lubi malować, bawi się, jednak wszystko na krótko, z dziećmi nie ma kontaktu oprócz przedszkola i centrów rozrywki. Jest jedynakiem. Wcześniej przebywał tylko ze mną, dzieci na placu zabaw, w zoo.
Dodam również, że jego rodzice mieli również problemy z mówieniem, ja jego mama też mówiłam w "swoim języku", tata zaczął mówić jak poszedł do przedszkola, następnie brat taty zaczął mówić pierwsze słowa w wieku 4 lat.
Druga część dotyczy przedszkola i języka francuskiego, dodam, że jego rodzice są Polakami, ja jego mama umiem francuski. Kacper niechętnie chodzi do przedszkola tzn. najgorsze to jest rozstanie z jego mamą, Pani mówi, że uczestniczy w zajęciach. Jednak jego wychowawczyni uważa, że jego niechęć wynika z braku języka, rozumie co się do niego mówi, np. maluj, przyklej, chodź po francusku i kazała mi zaprzestać mówić do niego po polsku i zacząć mówić po francusku, jestem przerażona, gdyż mówiąc do niego po francusku obawiam się, że nie nauczy się polskiego.
Mój plan wygląda następująco ćwiczymy codziennie 3 książki "Kocham czytać", następnie jeden zeszyt na słuchawkach.
Co do francuskiego, uczymy się podstawowych zwrotów, zwierząt, kolorów.
Mówię do niego po francusku, odpowiada mi po polsku, poprawiam go jeżeli błędnie oraz oczekuję odpowiedzi po francusku, mówię mu co ma powiedzieć i powtarza.
Wiem, że nasza sytuacja jest skomplikowana, chcę żeby dobrze czuł się w przedszkolu, ale również, żeby zaczął mówić już poprawnie po polsku.
Co zrobić? dodam również, że syn nauczył się bardzo szybko kolorów po francusku, liczb, może dlatego, że są to wyrazy jednosylabowe w przeciwieństwie do języka polskiego. Czy mogę mieszać tak języki? np. czytać jedną bajkę po francusku, a jedną po polsku.
Musi być jakieś rozwiązanie, proszę o pomoc.
Pozdrawiam serdecznie
Joanna