Dzień dobry.
Jestem mamą 5-letnich bliźniaczek, które od września rozpoczęły edukację. Problemy zaczęły się już pierwszego dnia (nie chciały zostać beze mnie w klasie no i płacz). Byłam przygotowana na to, że będą płakać, bo wcześniej nie chodziły do przedszkola no i są ze mną bardzo zżyte (nie pracuję, więc od rana do wieczora miały mnie dla siebie). Najgorsze były rozstania - ja wychodziłam z klasy, a one zaczynały płakać. W szkole nic nie jadły, ani swoich kanapek ani obiadów na stołówce. Nie bawiły się z dziećmi. A oprócz tego nic nie mówiły. Wychowawczyni codziennie pocieszała mnie, że będzie dobrze, trzeba dać im tylko trochę więcej czasu. W domu dziewczyny odżywały, śmiały się, bawiły, opowiadały o wszystkim co działo się w szkole z najdrobniejszymi szczegółami. Codziennie z chęcią i bez płaczu ubierały się do szkoły. W końcu po dwóch tygodniach dziewczyny przestały płakać. Jednak w dalszym ciągu nie odzywają się do pani ani do dzieci. Nie odpowiadają na pani pytania, kiwają tylko głowami na tak albo na nie. W domu rozmawiają jedna przez drugą, nie wiadomo której słuchać. Fakt że zaczęły rozmawiać bardzo późno, bo dopiero w wieku prawie czterech lat, ale teraz mówią już całymi zdaniami. Nie bawią się z dziećmi, nie jedzą posiłków. Martwi mnie jeszcze, że jedna z bliźniaczek nie chce wykonywać żadnych prac w książeczce ani prac plastycznych, a druga bliźniaczka nie ma z tym żadnych problemów. Robi wszystko to o co ją poprosi pani. W domu dużo rozmawiam z dziewczynami, całe swoje zachowanie tłumaczą tym, że się boją. Bardzo proszę o pomoc.

Mariola