Porady naszych Ekspertów

Problemy ze snem (z zasypianiem)

Witam serdecznie,

Moja córeczka jest jeszcze malutka - ma 1,5 roku - ale od mniej więcej 2 miesięcy ma problemy z zasypianiem. Od małego nie potrafiła zasypiać w hałasie (stwarzałam jej do tego odpowiednie warunki, teraz brdzo żałuję), ale zarówno wieczorem, jak i na drzemkę zasypiała ładnie (5-10 minut). Nigdy jej nie kołysałam, nie zasypiała przy pomocy żadnych "uspokajaczy". Ok. godzinę przed snem staram się ją wyciszyć czytając książeczki. Później się kąpiemy, jemy mleczko i śpimy. Tak było do mniej więcej 2 mies. temu. Od tego czasu Zosia zasypia od 40 min do ponad godziny. Nic się nie zmieniło w naszym życiu. Zosia jest zmęczona, ale nie przemęczona. Jest wrażliwym dzieckiem i wygląda to z mojego pkt widzenia, jakby przeżywaała cały miniony dzień. Kopie łóżeczko, krzyczy (nie płacze), mówi wszystkie słowa, jakie zna i sama "się nakręca".
Proszę mi powiedzieć, czy to jest normalne? Czy ona rzeczywiście tak odregowuje dzień, który codziennie wygląda przecież podobnie? Może powinnam zmienić jej rytuał i czytać chociaż 15 minut w łóżeczku? Ile minie czasu, żeby się przystosowała do zmiany rytuału i grzecznie słuchała bajki? (na pewno będzie to dla niej nowość i będzie mnie głaskała, chciała przewracać kartki itd - co sądzę, przez jakiś czas na pewno dodatkowo ją pobudzi). Nie wiem co robić. I proszę o radę, czy da się jeszcze zmienić to, żeby nie zasypiała w ciszy i by nie budził jej najmniejszy hłas powodowany przez sąsiadów? Powoli się załamuję i będę wdzięczna za każdą pomoc! Pozdrawiam serdecznie!

Elwira

dr Agnieszka Sokołowska

Pedagog specjalny

Odpowiedź:

Dzień dobry pani Elwiro,

Myli się Pani sądząc, że nic nie zmieniło się w Waszym życiu. Zmieniło się bardzo wiele :). Pani córeczka, która jest jeszcze bardzo mała, zmienia się. Przestała być niemowlęciem i zaczęła być mały dzieckiem. Oznacza to m.in., że w jej głowie kształtuje się poczucie świadomości siebie, tożsamości, odrębności od świata i mamy. Za tym z kolei stoi m.in. dziecięca potrzeba sprzeciwiania się, dzięki której w sposób nieświadomy dzieci sprawdzają, że są "sobą" - mają własne zdanie, na które rodzice reagują. Tak właśnie się dzieje ok. 18 m-ca życia.

Czasem można to poznać np. po tym, że dziecko przestaje mówić o sobie w 3 os., a zaczyna posługiwać się formą: ja chcę, ja zrobię. Z racji różnego u dzieci w tym wieku zasobu słownictwa, nie u każdego da się przeprowadzić taką obserwację. Można też zrobić prosty test przed lustrem - kiedy dziecko patrzy w lustro można namalować mu na buzi szminką nos klauna albo kreskę na policzku. Jeśli, zainteresowane tym, dotknie swojej buzi, to znak, że ma poczucie swojej odrębności. Jeśli dotknie lustra, oznacza to, że jeszcze myśli, że tam po drugiej stronie stoi inne dziecko.

Konsekwencje rozwoju psychiki, które dostrzega Pani już teraz, to dopiero początek przygód. Przed Panią niedługo wiek przekory i słynny bunt dwulatka. Proszę się jednak nie niepokoić. Te wszystkie fazy są dziecku niezbędne do prawidłowego rozwoju. Ważne też, by pamiętać, że - wbrew oczekiwaniom rodziców na całym świecie - rozwój dzieci nie przebiega linearnie, drogą prostego postępu, lecz skokowo. Zatem okresy harmonii zawsze przeplatają się z okresami buntu i niezgody, w których rodzicom może się wydawać, że dziecko zapomniało to, czego je już nauczono. U tak małego dziecka jak Pani córeczka okresy te przeplatają się w odstępach kilkumiesięcznych, zwykle ok. półrocznych.

Jeśli chodzi o drugą Pani wątpliwość - jestem pewna, że jest Pani na razie mamą jedynaczki :). To, o co Pani się tak obwinia - wyciszanie wszystkiego co się da, by dziecko mogło spać - to podstawowa rzecz robiona przez większość mam pierwszych dzieci. Proszę się jednak nie niepokoić, Pani córeczka z czasem zacznie spać coraz głębiej i nie będzie budził jej każdy szmer.

Tymczasem może Pani próbować zmiany wieczornego rytuału, jeżeli intuicja podpowiada Pani, że tędy droga. Można też przyjrzeć się, czy drzemka w ciągu dnia nie jest już zbyt długa i albo ją skrócić, albo opóźnić porę wieczornego pójścia spać (przypuszczam, że łatwiej będzie zrobić to drugie, zawsze żal wybudzać słodko śpiącego malucha z drzemki). Na pewno jest wiele racji w tym, że mała przed zaśnięciem przypomina sobie i odreagowuje cały dzień. Niemniej, skoro nie nastąpiły żadne wyraźnie zmiany w codzienności, radziłabym rozpatrzenie powyższych uwag, wynikających z tego, że ona niepostrzeżenie i bardzo szybko dorasta, a zatem być może wystarczy dostosować porę i długość snu do jej nowych potrzeb.

Serdecznie życzę powodzenia

Agnieszka Sokołowska

Zobacz inne porady w tematyce: problemy ze snem, rozwój, świadomość siebie

Zobacz wszystkich ekspertów

Udostępnij

Lubisz CzasDzieci.pl? Polub nas na Facebooku!

Komentarze

Inne porady w tematyce:

problemy ze snem:

więcej porad w tematyce: problemy ze snem »

Portal CzasDzieci.pl ma przyjemność współpracować z gronem ekspertów, jednak często problemy wymagają pilnej lub dodatkowej porady medycznej. CzasDzieci.pl nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z zastosowania informacji zawartych w niniejszym serwisie. Zalecamy bezpośredni kontakt ze specjalistą w celu konsultacji danego problemu. Po zgłoszeniu pytania, zostanie ono po akceptacji redakcji umieszczone wraz z odpowiedzią konkretnego eksperta.