Pora kąpieli kojarzyła się mojej córce jeszcze niedawno z końcem zabawy, aż pojawił się w naszych głowach pewien pomysł.

W ostatnie słoneczne wieczory kąpiel zaczęła odbywać się na ciepłym balkonie. Radość jest ogromna, w trymiga Hania zakłada strój kąpielowy i pomaga mi swoim wzrokiem przygotować wanienkę nazwaną balkonowym stawikiem.

Mamy już wieczorny rytuał z tym związany: Hania rozpościera ramiona lub wyciąga nogę jak baletnica, a ja pytam: jesteś Aniołem, Wróżką czy samolotem? Hmm, Hania się zastanawia i mówi: umiem na pewno latać! A ja-tata, wierzący swojej latorośli mówię: to wskakuj w moje ramiona! Bywa, że Hania jest wróżką, która szybuje pod sam sufit, unoszę ją i biegam z nią po całym domu, po czym awaryjnie ląduje w wannie balkonowej, czyli wanience. Często Hania utrzymuje, że źle wykonałem lądowanie, więc powtarzam z nią (już całą mokrą) frajdę lądowania.

Później jest etap bańki mydlanej i ciekawej opowieści za każdą złapaną przez nią bańkę. Hania najbardziej lubi opowieść o Księżnice Lawendowej, która mieszka na pustyni. Rozmyśla przy tym wiele, że ona ma wodę w wanience, a piękna Księżniczka musi jej poszukiwać dla siebie i swojego wielbłąda... ale wszystko dobrze się kończy, a Hania z frajdą łapie za mydło i pluska się w wodzie.

Życzę wszystkim owocnych kąpieli!

tata Tomek