Witam,

mam pytanie dotyczące Syna. Za kilka dni będzie miał 3 lata i mówi raptem pojedyncze słowa: mama, ja, mniam, si, ta (tak) nie, tata (od grudnia) i od tygodnia "boba" na babcię. Syn wszystko rozumie, wykonuje polecenia, jest inteligentnym dzieckiem, rozpoznaje niektóre litery, potrafi skupić uwagę na konkretnej czynności, np. układa z niewielką pomocą puzzle (72 elementów). Lubi zabawy manualne, m.in. piasek kinetyczny, ciastolina. Od maja zeszłego roku chodziliśmy na zajęcia do logopedy, pół roku bez efektu. Diagnozowany pod kątem niedosłuchu (w badaniu podstawowym brak odruchu strzemiączkowego), jednak po kompletnych badaniach w warunkach szpitalnych niedosłuch wykluczony. Aparat mowy prawidłowy (audiolog nie ma do czego się przyczepić). Dziecko od stycznia chodzi do przedszkola. Jest dzieckiem bardzo nieufnym i trochę wycofanym w stosunku do innych dzieci, a przede wszystkim dorosłych, nawet z najbliższej rodziny. Dopiero teraz po dwóch miesiącach chodzenia do przedszkola zaczyna łapać kontakt z innymi dziećmi. W przedszkolu jest obserwowany przez panią pedagog, ponieważ nie chce podjąć współpracy, ale z obserwacji wynika prócz tego, że nie mówi, rozwija się prawidłowo. Syn bardzo szybko rozwijał się fizycznie: 4 m-c raczkował do tyłu, 5 m-c do przodu, 6 m-c chodził przy meblach, 9 m-c nie korzystaliśmy prawie z wózka. Ciąża od początku na podtrzymaniu, wczesne skurcze macicy, w 32 pchał się na świat, FENOTEROL powstrzymał poród, ciąża donoszona, jednak długi, ok. 30 godz. poród naturalny, syn dostał 10 pkt. Jak Syn miał niecałe dwa lata, pojawił się dzidziuś w domu i przeprowadzka. Czy mogło to spowodować taki szok u dziecka, że nie mówi? Mając porównanie z młodszym synem z perspektywy czasu uważam, że jednak mało gaworzył, do dnia dzisiejszego naśladuje tylko pieska i kotka i żadnego innego dźwięku. Logopeda zasugerowała, że to może afazja, z tego co wiem, nie łatwo ją zdiagnozować. Proszę o pomoc, bo nie chcę stać bezczynnie, a nie wiem, w którą stronę iść.

Ania