Witam,

jestem mamą 2,5-letniej Lenki, która ma problem z mową. Zacznę może od tego, że córka rozwijała się zawsze prawidłowo: raczkowała chodziła bardzo szybko, gaworzyła raz więcej, raz mniej, pierwsze słowa, takie świadome, wypowiedziała mając ok. 15 mies. Było to "tata" i "kot", wtedy zaczęła też próbować powtarzać po nas, ale niestety mając 17 mies Lenka zachorowała na sepsę i od tego czasu zauważyliśmy u niej problem ze słuchem. Cały czas łapała się za uszy i tak jakby przestała reagować na imie, na dźwieki. Na poczatku nie skojarzyliśmy tego ze słuchem. Naczytaliśmy sie z mężem, że są to objawy autyzmu. Od razu umówiliśmy sie na prywatną wizyte z psychologiem dziecięcym i neurologiem (ordynator ze szpitala). Wykluczyli autyzm i zasugerowali badanie słuchu. Wykazało ono niedosłuch przewodzeniowy i woskowinę w uszach (córka ma tendencje do zatykania) oraz przerośnięte migdały. Zaczęliśmy leczenie, które dopiero zakończyło się 2 miesiące temu pełnym sukcesem. Niedosłuch zlikwidowany, migdały pomniejszone. Nadmienię, że córka ma teraz 2,5 roku, w międzyczasie chorowała ok. 10 razy na oskrzela, płuca, gardło. Oczywiście zasięgneliśmy opinii logopedy, jak córka miała 18 mies. i kazał czekać. Zaniepokojona faktem, że córka dalej nie przejawia postępu w mowie udałam się z nią ok. 2 urodzin jeszcze do 2 logopedów i psychologa dziecięcego (na NFZ) żeby uzyskać jakąkolwiek pomoc. Niestety, powiedziano mi, że wymyślam i żeby dać dziecku spokój to samo się rozgada. Niestety, tak sie nie dzieje. Obecnie chodzimy prywatnie do neurologopedy, ale córka kompletnie nie chce współpracować. Na zajęciach płacze histerycznie przez pół godziny, a potem zrobi cokolwiek i dalej płacze. Obecny logopeda zrobił Lence testy umiejętnosci i wynika z nich, że z rozumieniem i wykonywaniem poleceń jest ok. Córkę interesują puzzle, malowanie, naśladowanie dorosłych, budowanie z klocków, zabawy symboliczne, ma bardzo dobrą pamieć np. pamięta że 3 tyg. temu była w parku i że na danym drzewie siedziała wiewiórka. Napiszę może, co mnie martwi. Córka odkąd chodzi do neurologopedy (2 miesiące) zrobiła się strasznie nerwowa i boi się ludzi, podejść do dzieci, a tak nie było. Na dzień dzisiejszy mówi dużo. Po swojemu próbuje łączyć zdania typu "gdzie jest" albo "co to" (ja rozumiem, ale inni nie). Z wyraźnych słów mówi "lala", "tata", "mama" i kilka innych. Bardzo dużo słów skraca np. mis to "iś" lub misiu - "isiu", buty- "uty", papryka- "ika". Jeszcze jedna ważna sprawa: córka póżno zaczęła pokazywać palcem. Dopiero około 15 miesięcy, jak ją sami nauczyliśmy, że musi. Chciałam kupić całą serii Pani książek i płyt "Słucham i ucze sie mówić", ale obecny logopeda odradza. Proszę o pomoc, bo sama nie wiem, co moge jeszcze dla córki zrobić. Ćwiczymy rano, zawsze przy stoliku ok. godz. różne układanki, sekwencje - to córka wszystko łapie momentalnie. Przepraszam za chaos w liście, ale sama już nie wiem co robić

Kasia