Witam,

bardzo martwię się moim synkiem, który 2 miesiące temu skończył 3 latka. Jest bardzo spokojnym dzieckiem, nigdy nie mam z nim problemów, ale od jakiegoś czasu martwi mnie to, że bardzo mało mówi. Potrafi śpiewać kilka ulubionych kołysanek, zna cały alfabet, umie liczyć do dziesięciu, rozpoznaje literki i cyfry.

Potrafi powiedzieć, że coś chce, ale niewiele więcej. Zna sporo pojedynczych wyrazów, ale nie interesuje go mówienie pełnymi zdaniami. Kiedy my coś do niego mówimy, potrafi powtórzyć cale zdanie bez problemu, ale nie używa go samodzielnie.

Na początku myślałam, że jest to spowodowane tym, że w domu
używamy dwóch języków: angielskiego i polskiego, jako że mieszkamy w UK. Czasami widzę, że chce coś powiedzieć, bo widzę że myśli nad czymś, ale na tym się kończy i przeważnie pokazuje palcem, co chce mówiąc 'o to', 'ten'. Jako, że my z mężem pracujemy prawie non stop, moja mama jest jedyną osobą z którą spędza czas. Nie ma kontaktu z rówieśnikami, dzieci nie chcą się z nim bawić, bo nie potrafi się z nimi komunikować.

Od około dwóch tygodni zauważyłam u niego bardzo dziwne zachowanie. Zaczął odcinać się od nas. Nadal przychodzi, przytula się, daje buzi itp., ale jest bardzo rozkojarzony. Nie skupia się na niczym, oprócz bajek w telewizji.

Czasami jest tak, że podczas oglądania telewizji nie reaguje w ogóle na pytania, bądź kiedy wołam jego imię. Jego wzrok stał się 'pusty'.
Nie zauważyłam u niego cofania się z mową, ale jego postępy są bardzo powolne. Jestem trochę przewrażliwiona, gdyż syn mojego brata jest dzieckiem autystycznym. Chcę dodać, że syn mojego brata jest pierwszy w naszej rodzinie, który cierpi na autyzm. Lekarze nie wiedzą, co spowodowało u niego autyzm.

Niedługo wybieramy się do Polski i mam zamiar zabrać go do logopedy, żeby zasięgnąć opinii specjalisty.

Proszę wyrazić opinię, co Pani o tym sadzi.


Dziękuję bardzo za pomoc,
Katarzyna