Mam pytanie o swoją 3-miesięczną córeczkę. Dziecko fizycznie rozwija się prawidłowo. W drugim miesiącu życia zaczęła gaworzyć, patrzeć nam w oczy, ale jak się później okazało jesteśmy w stanie nawiązać z nią kontakt wzrokowy tylko w pozycji poziomej, kiedy dziecko leży na przewijaku, w wózku czy w łóżeczku. Jeśli jest noszone na rękach w ogóle nie interesuje się ludźmi. Odwraca głowę, kiedy ktoś do niej podchodzi i chce do niej "zagadać", nawet jeśli chodzi o nas - rodziców. Tak samo, gdy leży w leżaczku. Mało komu udaje się z nią utrzymać kontakt wzrokowy. Bardzo nas niepokoi ten ulotny kontakt wzrokowy, gdyż mój mąż jest autystykiem. Moja ciąża była niepowikłana. Gdy dziecko się urodziło (w 39 tygodniu) dostało w pierwszej minucie 9, a w kolejnych 10 w skali apgar. W drugim miesiącu życia miała 3-dniową antybiotykoterapię z powodu podejrzenia zakażenia układu moczowego , które jednak okazało się bezpodstawne, ponieważ bakteria była zewnętrzna. Generalnie dziecko potrafi nawiązać z nami interakcję często odstawia się od piersi, patrzy mi w oczy i zaczyna gaworzyć. Śmieje się rzadko, najczęściej rano, ale z innymi ludźmi bardzo sporadycznie nawiązuje kontakt, szczególnie jeśli jesteśmy w jakimś nowym miejscu. Proszę o pomoc. Co robić w takiej sytuacji? Czy potrzebna jest stymulacja? Gdzie szukać pomocy? Czy dać dziecku jeszcze trochę czasu?

Ewa