Witam,

mam półtorarocznego synka. Ostatnio zaczęłam zastanawiać się nad niektórymi jego zachowaniami i wychodzi na to, że słusznie. Otóż Wiktorek bardzo mało mówi. To znaczy buzia mu się nie zamyka, ale to co mówi to: "dadada", "tatata", "dididi" itp. Nie chce powtarzać słówek, buntuje się, gdy chce go czegoś nauczyć. Jego ulubione zabawki to małe samochodziki, którymi jeździ po ławie, szafce lub ustawia je w rzędzie. Misie również ustawia w rzędzie i sam chce się do niego dołączyć. Klocki za bardzo go nie interesują, głównie tylko to co może jeździć. Często zrzuca wszystko ze stołu śmiejąc się przy tym, bawi się drzwiczkami od szafek, pralki. Chowa się w szafie. Jest bardzo nerwowy i uderza główka o ścianę, podłogę. Uwielbia siadać mi i mężowi między nogami. Gdy tylko nadarzy się taka sytuacja, to tak siada. Synek wie, że on to Wiktor, ale reaguje na imię jeśli mu się zechce. Rozumie polecenia typu "przynieś zabawki", "idziemy myju myju", "przynieś buciki", robi "papa", wysyła buziaki, potakuje główka, gdy pytam czy chce jeść lub pić, uwielbia bawić się w "a kuku", próbuje nawiązywać kontakt z dziećmi i sam do wstydliwych nie należny. Gdy coś chce to zdarza mu się pokazać, ale często bierze mnie za rękę i ciągnie. Nie lubi rozstawać się ze smokiem i pielucha tetrowa. To taki jego zestaw śpiocha i uspokajacz. Ogólnie jak obserwuje synka to mam wrażenie, ze tylko psoci. Kiedyś nie lubił się przytulać, a teraz polubił. Jak coś mówi to często intonuje wypowiedzi jakby pytał lub krzyczał na nas. Na pewno poważnym błędem jest to, że ogląda tv. Karmienie tylko przy bajce "Domisie". Lubi podróżować samochodem. W nocy śpi w swoim łóżeczku, ale zdarza się, że muszę go przynieść do naszego. Uwielbia kąpiele i lubi dotykać rożnych struktur. Nienawidzi balsamowania, ubierania. Ucieka, rzuca we mnie czym popadnie, chowa się pod krzesła. Lubi chodzić po schodach, wciska się w każda szczelinę. Fizycznie jest bardzo sprawny. Wszędzie się wspina, biega (spokojne chodzenie to rzadkość), z gryzieniem większych kawałków nie ma problemu, gryzie i szczypie również mnie. Kontakt wzrokowy raczej jest dobry. Przepraszam za chaotyczność i obszerność mojej wypowiedzi, ale starałam się dokładnie opisać zachowanie syna. Proszę o radę, gdzie powinnam się udać najpierw? Do logopedy, pediatry? Jestem z woj. podlaskiego. Wiem, że mamy problem i mogę zacząć od zaraz ćwiczyć z synem w domu, ale nie wiem jak.

Pozdrawiam,
Marlena