Witam serdecznie,
jestem mamą dwuletniego Frania urodzonego w 34 tygodniu ciąży z powodu małej ilości wód płodowych. Jest rehabilitowany praktycznie od urodzenia. W obecnej chwili uczęszczamy na zajęcia z logopedą oraz Integrację Sensoryczną, a od września ponownie na rehabilitację ruchową. Franek bardzo mało mówi (mama, bam), używa literki \"u\" lub \"a\" do pokazania czegoś, co chce. Ćwiczymy obecnie z logopedą z zeszytów Pani profesor. Jednakże od jakiegoś czasu zaczęłam bardzo niepokoić się zachowaniem Frania. Był moment, że zaczął więcej mówić, ćwiczyć - natomiast teraz jakby stanęło w miejscu, albo w ogóle zapomniał, co wcześniej ćwiczył. Czasami nie ma z nim kontaktu, nie reaguje jak się do niego mówi, bawi się układając autka w linii prostej lub obok siebie, a gdy mu się przestawi strasznie wrzeszczy ze złości i uderza buzią np. o stół. Wyciąga książki (nasze) z regału kartkuje i rzuca na stos (tak robi z około dwudziestoma książkami kilka razy dziennie). Przytula się tylko na chwilę, nie lubi być dotykany. Nie lubi dzieci na placu zabaw, woli bawić się sam. Gdy siedzi na kanapie kołysze się uderzając plecami o oparcie, jest niesamowicie ruchliwy, dużo chodzi na palcach, obsesyjnie wchodzi i schodzi po schodach. Gdy oglądamy książeczki zwraca dużą uwagę na numery stron. Rozumie, co się do niego mówi oraz pokazuję t,o o co się go prosi, ale kontakt wzrokowy jest bardzo trudny do złapania. W domu ma swoje rytuały, które muszą być przestrzegane inaczej jest krzyk, płacz i pisk.

Badania słuchu wyszły dobre, EEG w granicach normy. Logopeda wprowadza ćwiczenia na lewą półkulę mózgu. Mam wrażenie, że tracę kontakt z dzieckiem, że się zmienił. Czy to może być autyzm? Bardzo proszę o odpowiedź i, o ile to możliwe jakiś kontakt do kogoś, kto nam może pomóc w Katowicach. Dziękuję.
Monika