Dzień Dobry!
Jestem mamą 3-letniego Filipa. Na stałe mieszkamy w Oslo. Syn od roku chodzi do norweskiego przedszkola - w Oslo nie ma polskiego przedszkola. Nasz problem polega na tym, że syn bardzo mało
mówi. Są to tylko wyrazy mama, tata, chcę, daj, pa pa, baba na butelkę, pepe na pampersy, nie, ty, am na jedzenie, pić, ała, oj. Bez problemu naśladuje wypowiadane przeze mnie lub słuchane z płyt cd samogłoski
np. a, o, y, e, u..., wykrzyknienia np. aj, oj ,ej hej, bach, bum...,wyrazy
dźwiękonaśladowcze, wyrazy dwuslabowe. Po norwesku
mówi nie, dziękuję, ty, zrób. W większości rozumie co się mówi do
niego zarówno po polsku jak i norwesku. W domu mówimy tylko po polsku. Cały czas mówi własnym językiem typu-lyge lyge, gigu gigu. Ma
problem z nazwami przedmiotów np. gdy mówię do niego podaj parasol to raczej nie rozumie, ale gdy powiem podaj to ze wskazaniem na parasol to podaje. Urodził się naturalnie i w terminie, nigdy poważnie nie chorował, na stałe nie zażywa żadnych leków. Ma dobry słuch, nie ma upośledzenia psychicznego. Stwierdzono u niego lekki autyzm, ponieważ ma problemy z mówieniem i trochę problemów
z zabawą z dziećmi w dużej grupie. Filip woli bawić się tylko z jednym
lub dwójką dzieci. Do 2 roku życia miał bardzo słaby kontakt
wzrokowy, teraz jest już ok. Na stałe w przedszkolu jest pod opieką
pedagoga specjalnego. Uczy się znaków wspomagających mowę, łatwo je zapamiętuje i prawidłowo używa. Zapytany np. potrzebujesz pomocy, chcesz jeść, potrafi przytaknąć lub zaprzeczyć skinieniem lub kręceniem
głowy.
Filip jest bardzo radosny i ruchliwy. Jest samodzielny, od roku korzysta z
toalety, jedynie do snu zakładam mu pampers, ale i tak często budzi się i idziemy do wc. Potrafi się sam ubrać i zrobić sobie kanapki, umyć ręce
i zęby, sam nakłada pastę na szczotkę. Chętnie pomaga w domu, sprząta, wkłada i wyjmuje naczynia ze zmywarki. Wspólnie ze mną robi zakupy. Lubi zabawy piką, jazdę na rowerze czy hulajnodze, zabawy w
gotowanie, układanie puzzli. Chętnie naśladuje np. ruch typu
taniec, robienie min. Dba o samego siebie np. nie dotknie niczego gorącego, nie wybiega na ulicę, najpierw sprawdza czy nie jedzie samochód. Chętnie nawiązuje kontakty z innymi osobami, jest bardzo ciekawski. Lubi się przytulać, siadać na kolanach, chodzić za rękę. W większości komunikuje się za pomocą wskazywania palcem np. przedmiotu lub przyciąganiem za rękę. U lekarza potrafi wskazać co go boli np. gardło, brzuch. Ogólnie jestem bardzo zadowolona z syna, niepokoi mnie tylko brak mowy. Boję się, że Filip już nigdy nie nauczy się
mówić. Bardzo proszę o pomoc.

Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka