Witam,
Od urodzenia mam ogromny problem z moim synem (ur. 11.11.2006). Zawsze był zbyt ruchliwy i wiecznie poddenerwowany. Nawet jako niemowlę nie mógł usiedzieć w miejscu, a mając go na rękach trzeba było cały czas się przemieszczać. Pewnie też dlatego zaczął chodzić, jak miał 9 m-cy i nie było szans utrzymać go już w miejscu. Bardzo szybko też zaczął mówić (nie było fazy seplenienia, "własnych" określeń, lecz od razu poprawne słowa wypowiadane nad wyraz zrozumiale). Do tego kwestia wiecznych wybuchów złości (w przypadku zakazów, porażek, konieczności czekania, przerwania wypowiedzi itp.) - trwają one cały czas i tylko w niewielkim stopniu w pewnych sytuacjach dało się je opanować (nadal pozostają codzienne krzyki, trzaskanie drzwiami). Dodatkowo dochodzą zachowania agresywne, szczególnie w sytuacjach stresowych, nowych (kiedyś na porządku dziennym było bicie, gryzienie, drapanie, szczypanie, ale obecnie są to raczej sporadyczne sytuacje, wywołane stresem, złością, niezrozumieniem). Syn do tego jest bardzo hałaśliwy, śmieje się bardzo głośno - chyba nie potrafi tego robić normalnie. Nie potrafi się skupić na tym, co do niego mówię. Choć staram się zwięźle, to niejednokrotnie muszę po kilka razy powtarzać komunikaty. Do tego dochodzą zachowania takie jak pyskowanie, buntowanie się, a wręcz nieumiejętność podporządkowania się (nie rozumie, że dorosłych traktuje się inaczej). Jak o czymś chce powiedzieć, to nie ma szans na spokojne przerwanie mu, ponieważ wiąże się to z wybuchem złości i chęcią dokończenia wypowiedzi za wszelką cenę - nawet jeśli nie interesuje nas treść (często bardzo długa). Jest niesamowicie zaaferowany grami komputerowymi i telefonowymi, dlatego ma ścisły nadzór (to nie jest zwykłe zainteresowanie, on się wręcz nie umie opanować - w gościach szuka tylko okazji, żeby pożyczyć od kogoś komórkę).
Syn jest totalnie niepodatny na żadne próby wychowawcze (braliśmy udział w warsztatach dla rodziców, a również "dokształcałam się" korzystając z książek polecanych przez psychologów.
Do tej pory przeszliśmy bardzo ciężką drogę przez kilka przedszkoli (pozbywali się syna bardzo szybko i tylko w jednym uzyskaliśmy pomoc i zaaklimatyzował się tam na dwa lata), opiekunki także nie dawały rady, ponieważ uciekał na spacerach, bił je itp., a w zeszłym roku próbowaliśmy posłać syna do zerówki, co okazało się totalnym fiaskiem. Po trzech tygodniach szkoła poprosiła mnie o załatwienie nauczania indywidualnego, ponieważ w jego obecności przeprowadzenie zajęć było niemożliwe (moim zdaniem stres wywołał u niego nawrót zachowań agresywnych, dlatego został zakwalifikowany jako dziecko stwarzające zagrożenie). Jedynie w przedszkolu, w którym przebywał dwa lata podeszli do niego odpowiednio i zdobył tam przyjaciół, z którymi cały czas jesteśmy w kontakcie. Potrafi się z nimi ładnie bawić i jest bardzo lubiany.
Syn jest wyjątkowo ruchliwy, podczas lekcji w domu bardzo często skakał po meblach, biegał, ale czasami potrafił też usiedzieć w miejscu przez kilkadziesiąt minut. Buntował się, jak jakieś zadanie mu się nie podobało i po prostu nie chciał go wykonać, krzyczał na nauczycielkę i próbował rządzić.
Zainteresowania to, jak już wspominałam gry komputerowe i telefoniczne, ale też budowa ciała ludzkiego oraz praca różnych układów (ma dwie książki na ten temat i bardzo je lubi), budowanie z klocków wszelkiego rodzaju (w domu potrafi godzinami siedzieć przy lego) no i oczywiście telewizja, którą chyba powinnam wpisać w jednym z pierwszych miejsc. Lubi też rysować, ale są to dość schematyczne rysunki, np. rysując samochód dorysowuje silnik (oczywiście narysowany po swojemu, bo nie wie jak wygląda), rurę wydechową itp., ale także bardzo rzeczywiste.
Jest bardzo inteligentny i potrafi "przechytrzyć" chyba każdą karę, np. okazując, że nie robi ona na nim zbytniego wrażenia.
Ma wiedzę obszerniejszą niż przeciętne dziecko w jego wieku (czyta, ale długie teksty go zniechęcają, ciężko mu się skupić na tym co przeczytał). Wszystkie cyfry znał już jak miał 2 lata.
Dziwnie się zachowuje na spacerach (hałaśliwy, próbuje zwrócić na siebie uwagę, wykrzykuje dziwne i głupie teksty, bądź nuci na cały głos). Często traci poczucie czasu. Nie umie sprzątać - muszę siedzieć przy nim i mówić konkretnie co i gdzie, choć robił to tysiące razy, a poza tym co chwilę zapomina, że ma sprzątać i zaczyna się bawić tym, co akurat ma w ręku.
Ciężko mi jest powiedzieć, jak jest z odczuwaniem empatii. Wydaje mi się, że odczuwa, ale są sytuacje, w których jest to mocno ograniczone (np. kiedy sam czegoś bardzo chce, bądź mu nie pasuje). Wyjątkowo upatrzył sobie naszego kota, którego męczy, ściga, ale także zachowuje się agresywnie wobec niego. Często podchodzi za blisko, wręcz "nachodzi" na innych.
Mimo wszystko bardzo garnie się do kontaktów z rówieśnikami (choć często także z osobami starszymi od niego - o ile nie częściej), jednak niezbyt chce się bawić w zorganizowany sposób w zabawach grupowych (włącza się w nie dopiero jak już dokładnie zrozumie ich zasady i mu się spodobają). Nie chce grać w teatrzykach itp. Wybucha głośnym śmiechem w kinie, bądź daje dziwne komentarze w sytuacjach, gdy jest to najmniej odpowiednie.
Ogromnie się rozpisałam, ale to dlatego, że zależy mi na rzetelnym spojrzeniu. Nie wiem, czy wskazane zaburzenia mogą wskazywać na ZA, czy może coś innego? Dopiero w przeciągu ostatniego roku dowiedziałam się o istnieniu takiego zaburzenia, a wcześniej podejrzewałam syna o ADHD. Żaden z psychologów, do których się wybraliśmy nie wskazał drogi, którą powinniśmy iść i dopiero po nieudanej próbie wejścia do szkoły wpadliśmy na ten trop.
Bardzo proszę o ocenę sytuacji oraz o poinformowanie gdzie i jak szukać pomocy dla mojego syna - od września będzie szedł do pierwszej klasy (integracyjna, ale to chyba nie wystarczy) i nie mogę pozwolić na "powtórkę z rozrywki". Jestem pełna obaw, diagnoza jest niedokładna (choć ma otrzymać orzeczenie z ZA) i na prawdę nie wiem, co powinnam robić. Nadmieniam, że obecnie jesteśmy w kiepskiej sytuacji finansowej, więc bardzo interesują mnie "tanie" rozwiązania.
Jesteśmy z okolic Warszawy (konkretnie Pruszków). Każda pomoc i informacje będą przydatne.

Beata