Witam Pani Profesor. Mieszkam w Łodzi i jestem mamą Justyny. Moja córka ma 10 lat i jest jedynaczką. Zaczęła mówić w wieku 6 lat było to drastyczne przeżycie. Z powodu braku mowy został zdiagnozowany: niedosłuch, Autyzm, mutyzm, upośledzenie umysłowe. Obecnie mówi krótkimi zdaniami, ale tylko w sytuacjach, kiedy Ona coś chce. Przykre jest to czasami. Ale zdaję sobie sprawę, że powinnam się cieszyć z tego co mam. Najgorszym dla mnie problemem jest agresja i autoagresja u córki. Gdy jest coś nie po Jej myśli to zaczyna bić głową o ścianę, podłogę, gryźć dłoń. Już czasami nie mogę na to patrzeć. Wiele razy potłukła lustro, ale sobie nic nie zrobiła.Obecnie córka otrzymuje leki :ketrel 2*2 i clonazepamum dwa razy po pół. Jednak ataki szału nadal są. Stosujemy jeszcze holdingi które często pomagają ale są straszne gdy je się stosuje. Córka obecnie rozpoczęła naukę w szkole specjalnej dla dzieci autystycznych w klasie III bo poprzednie 2 lata uczęszczała do szkoły integracyjnej, ale panie nie dały sobie rady z córki agresja. Trochę obawiam się o rozwój córki, bo ostatnie z tego roku badanie psychologiczne wykazało u córki intelekt w dolnej granicy przedziału poniżej przeciętnej. Proszę Panią o pomoc. Jak można jeszcze pomóc dziecku autystycznemu? Jakie są perspektywy życia dla takiego dziecka? Czy moja córka może być samodzielna? Czy powinnam pomyśleć już o jakiś domu pomocy dla córki? Jak mogę Jej pomóc, aby była samodzielna i i niezależna od innych. Czy jest to możliwe? Proszę o wsparcie. Dziękuję za odpowiedź.

Pytanie przysłała pani Anna